بهنام قاسمی

هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط بین میزان قوس طولی داخلی کف پا با تعادل ایستا و پویا در پسران دانش آموز 12 تا 14 سال بود.روش تحقیق از نوع همبستگی – توصیفی است. جامعه آماری تحقیق تمامی مدارس راهنمایی پسرانه شهرستان شهر کرد بودند که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تعدادی از آنها انتخاب شدند. نمونه آماری تحقیق 90 نفر بودند که با توجه به محدودیت ها از میان دانش آموز پسر این مدارس به صورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند. ابتدا از تمامی آزمودنی ها آزمون نقش کف پا به عمل آمد و قوس کف پای آنها با استفاده از شاخص استاهلی ((SI) Staheli index) به صورت کمی طبقه بندی شد. سپس با توجه به محدودیت های مورد نظر، آزمودنی ها با میانگین و انحراف معیار سن 82/0+ 13 سال، وزن 19/7+ 47 کیلوگرم و قد 086/0+54/1 متر در سه گروه 30 نفره، گروه 1) آزمودنی های با 44/0 SI< ، گروه 2) آزمودنی های با قوس کف پای 89/0>SI > 44/0 و گروه 3) آزمودنی با قوس کف پای 89/0 SI> به صورت هدفمند طبقه بندی شدند. سپس از هر گروه آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا برای سنجش تعادل ایستا و آزمون تعادلی گردش ستاره (SEBT) به منظور سنجش تعادل پویا به عمل آمد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS14 و آزمون همبستگی تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج نشان داد که بین میزان قوس کف پا با تعادل ایستا رابطه معنی داری وجود ندارد (608/0 = P)، ولی ارتباط معنی داری بین میزان قوس کف پا با تعادل پویا مشاهده شد (000/0 = P). بنابراین به نظر می رسد که میزان قوس طولی داخلی کف پا ارتباط معنی داری با عملکرد پویای افراد دارد و به جز گیرنده های حسی – عمقی کف پا، سطح کف پا نیز در کنترل پوسچر پویا تاثیر دارد. از این رو نتایج بر اساس نتایج بین میزان قوس طولی داخلی کف پا و حفظ تعادل بدن ارتباط وجود دارد.

هدف از این مطالعه، ارتباط بین میزان قوس طولی داخلی کف پا با استقامت قلبی ـ تنفسی و چابکی در پسران دانش آموز 12 تا 14 سال بود. روش تحقیق حاضر از نوع همبستگی ـ توصیفی است. جامعه آماری تحقیق شامل کل مدارس راهنمایی پسرانه شهرستان شهرکرد بودند که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تعدادی از مدارس انتخاب شدند. نمونه آماری این تحقیق شامل 90 نفر بود که با توجه به محدودیت ها از میان دانش آموزان پسر این مدارس به صورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند. ابتدا از تمامی آزمودنی ها آزمون نقش کف پا به عمل آمد و قوس کف پای آزمودنی ها با استفاده از شاخص استاهلی (SI) به صورت کمی طبقه بندی شدند. سپس با توجه به محدودیت هایی که محقق در نظر گرفته بود، آزمودنی ها با میانگین و انحراف معیار سن 82 /0±13 سال، وزن 19 /7±46 کیلوگرم و قد 086 /0± 54 /1 متر در سه گروه 30 نفره، گروه 1)آزمودنی های با قوس کف پای 44 /0>SI، گروه 2) آزمودنی های با قوس کف پای 89 /0≥SI≥44 /0 و گروه 3) آزمودنی با قوس کف پای 89 /0

همان­گونه­که ورزش بر جسم و روان تأثیر می­گذارد، عوامل جسمانی و روانی نیز بر ورزش و عملکرد ورزشی تأثیر می­گذارند. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر سه روش آروماتراپی، ماساژ و آروماتراپی- ماساژ بر میزان درد عضلانی بازیکنان آمادگی جسمانی دختر شهر اصفهان بود. 32 بازیکن شرکت­کننده در مسابقات دهة فجر 1390، به شیوة در دسترس انتخاب و به گروه­های مساوی، کنترل، آروماتراپی، ماساژ و آروماتراپی – ماساژ تقسیم شدند. به این منظور از پرسشنامه­های مشخصات فردی و درجه­بندی ذهنی درد و کوفتگی عضلانی تالوگ استفاده شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون همبسته و مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد به­جز گروه آروماتراپی، بین میزان درد عضلانی قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 p<) و گروه­های کنترل و ماساژ و کنترل و آروماتراپی – ماساژ موجب ایجاد اختلاف شده­اند. نتایج نشان داد روش­های مورد استفاده مداخلات مؤثری برای کاهش میزان درد عضلانی ورزشکاران در مسابقات است.

هدف اینپژوهش، مقایسه تأثیر سه شیوه ماساژ، تمرینات منتخب یوگا و ترکیبی از ماساژ و یوگا بر عزت نفس زنان سالمند افسرده بود. بر اساس معیارهای پژوهش60 نمونه در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی ساده به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. نمونه ها پرسش نامه افسردگی بک و عزت نفس روزنبرگ را قبل از مداخله، دو ماه بعد از شروع مداخلهو یکماهبعد از اتمام مداخله تکمیل کردند. هر یک از گروه های تجربی هشت هفته،هفته ایسه جلسه و هر جلسه 40 دقیقه یکی از مداخلات ماساژ، تمرینات منتخب یوگا، ترکیب ماساژ و یوگا را دریافت کرد. داده ها با روش تحلیل واریانس عاملی 4 (گروه) * 3 (اندازه گیری) تحلیل شدند. نتایج نشان داد هر سه شیوه مداخله ماساژ، تمرینات منتخب یوگا و ترکیب ماساژ و یوگا منجر به بهبود عزت نفس زنان سالمند افسرده شد ولی برنامه تمرین ترکیبی ماساژ و یوگا، بیشترین تأثیر را در بهبود عزت نفس زنان سالمندان افسرده داشت.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین با آینه بر تعادل بیماران سکته مغزی تحت حاد بود. جامعه آماری پژوهش تمامی بیماران سکته مغزی تحت حاد مراجعه کننده به کلینیک تخصصی سکته مغزی تبسم تهران بود. نمونه شامل30 بیمار تحت حاد دارای شرایط ورود به پژوهش بودند که با رضایت و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. گروه تجربی تحت حاد شامل 10 آزمودنی با میانگین سن 4 ±40/55 سال و وزن 5/11 ± 39/68 کیلوگرم و گروه کنترل تحت حاد دارای 12 آزمودنی با میانگین سن 4/7 ± 92/54 سال و وزن 8/9 ± 50/70 کیلوگرم بود. هر دو گروه در پیش آزمون، میان آزمون که پس از 4 هفته و پس آزمون مقیاس تعادل برگ که پس از 8 هفته برگزار شد، شرکت کردند. برنامه تمرین دو گروه مشابه و شامل 8هفته هر هفته 2 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه شامل60 دقیقه تمرین معمول توانبخشی و 30 دقیقه تمرین با آینه در گروه تجربی و بدون استفاده از آینه در گروه کنترل بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط و با نرم افزار spss23 تحلیل شد. نتایج نشان داد هر سه عامل تعادل (001/0=P)، گروه (001/0=P) و اثر تعاملی تعادل و گروه (008/0=P) اثر معناداری داشت. تعادل در هر سه مرحله پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری داشت (001/0=P). اثر تعاملی تعادل و گروه در هر دو گروه تجربی و کنترل بین سه مرحله آزمون تفاوت معناداری داشت (001/0=P). در مجموع تمرین با آینه، تعادل بیماران گروه تجربی تحت حاد سکته مغزی را در مقایسه با گروه کنترل به طور مؤثری بهبود بخشید. بنابراین تمرین با آینه به عنوان راهکاری ساده، کم هزینه و مؤثر در عملکرد اندام پایین تنه و بهبود تعادل این بیماران توصیه می شود.

زمینه و هدف : پیامدهای ناشی از وضعیت بدنی غیر صحیح به حدی گسترده است که در ابعاد جسمی، روحی، اقتصادی، اجتماعی قابل تعمق و بررسی می باشد و درمان آن در سنین جوانی از هزینه های هنگفت جهت جراحی و درمان این ناهنجاری در آینده جلوگیری می کند، بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین با توپ تعادلی بر میزان لوردوز دانش آموزان پسر 15 تا 18 سال بود. روش تحقیق: در پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد 40 دانش آموز با دامنه سنی 15 تا 18 سال از بین دانش آموزان داوطلب شهر دهدشت بصورت در دسترس و هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی هشت هفته تمرینات فیزیوبال را سه جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه انجام دادند، ولی گروه کنترل در هیچ گونه فعالیتی به غیر از فعالیت های معمول روزانه شرکت نداشتند. زاویه لوردوز کمری با استفاده از خط کش منعطف در دو مرحله قبل و بعد از اجرای تمرینات فیزیوبال اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به وسیله آزمون t مستقل و t زوجی در سطح معنی داری (0/05≥p) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از هشت هفته تمرین بهبود معنی داری در نمرات لوردوز کمری گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات فیزیوبال یافت شد (0/001=p)، در حالی که در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، چنین به نظر می رسد که تمرین با توپ تعادلی روش مناسبی جهت بهبود عارضه لوردوز دانش آموزان می باشد. بنابراین به متخصصین حرکات اصلاحی توصیه می شود که از روش تمرین با توپ تعادلی برای بهبود عارضه لوردوز در کنار سایر روش های اصلاحی بیشتر استفاده نمایند.

هدف از پژوهش حاضر، تأثیر تمرینات کگل بر میزان درد و کیفیت زندگی دختران 18 تا 25 سال مبتلا به دیسمنوره اولیه بود. در پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد 40 نفر با دامنه سنی 18 تا 25 سال از بین دختران مجرد شهرستان بندرعباس مراجعه به کلینیک بصورت در دسترس و هدفمند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 12هفته تمرینات کگل را 3 جلسه در هفته، به مدت 10 تا 15 دقیقه انجام دادند، ولی گروه کنترل در هیچگونه فعالیتی شرکت نداشتند. مقیاس دیداری سنجش درد و میزان درد و کیفیت زندگی در دو مرحله قبل و بعد از اجرای تمرینات کگل اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر در سطح معناداری کمتر از( 05/0 P≤) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که پس از 12 هفته تمرین بهبود معناداری در نمرات میزان درد و نمرات شدت درد گروه تجربی نسبت به میزان پیش از دوره تمرینات کگل یافت شد( 001/0= p) در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین تفاوت معناداری در نمرات کیفیت زندگی بین پیش و پس آزمون در گروه تجربی دید ( 001/0= p) اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نگردید. باتوجه به نتایج پژوهش حاضر، چنین به نظر میرسد که تمرینات کگل میتواند میزان شدت و مدت درد دیسمنوره اولیه را کاهش دهد، بنابراین ورزش کگل ممکن است برای درمان دیسمنوره اولیه و بهبود کیفیت زندگی این افراد مؤثر واقع شد.

هدف از پژوهش حاضر اثر و ماندگاری 8 هفته تمرینات اختصاصی شروث بر زاویه کاب، انعطاف پذیری کتف و کیفیت زندگی نوجوانان دختر 15-12 سال مبتلابه اسکولیوز ایدیوپاتیک بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر 12-15 سال مدارس دخترانه دوره اول متوسطه ناحیه 2 آموزش و پرورش شهر اصفهان بودند که پس از غربالگری اولیه30 نفر از آنان که شرایط ورود به پژوهش را داشتند داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. زاویه کاب و تقارن-زوائد آخرومی شانه ها با روش فتوگرامتری، زاویه تحتانی کتف با مترنواری، میزان چرخش خارجی کتف با گونیامتر و کیفیت زندگی آزمودنی ها با پرسشنامه کیفیت زندگی اختصاصی نوجوان اسکولیوتیک؛ قبل از شروع تمرین، پس از 8 هفته تمرین و دو هفته پس از اتمام تمرینات اندازه گیری شد. گروه تجربی 8 هفته، هرهفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 50 دقیقه برنامه تمرینات اصلاحی شروث را اجرا کردند. داده ها از طریق تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری های تکراری درون و بین گروهی و با نرم افزارspss در سطح خطای 05/0 تحلیل شد. نتایج نشان داد پس از هشت هفته تمرینات شروث بین گروه تجربی وکنترل در زاویه کاب، چرخش-خارجی کتف و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0p=) و تفاوت معناداری بین پس آزمون با آزمون پیگیری گروه تجربی درهیچ یک از متغیرها وجود نداشت(001/0p=). درنهایت تمرینات شروث بر بهبود راستای ستون فقرات، انعطاف پذیری کتف و کیفیت زندگی نوجوانان دختر 12-15 سال دارای اسکولیوز غیرساختاری مؤثر بود و این اثر حداقل تا دوهفته ماندگاری داشت. بنابراین استفاده از این تمرینات در برنامه های اصلاحی و توانبخشی نوجوانان دارای اسکولیوز توصیه می گردد.

هدف از این تحقیق مقایسه هشت هفته تمرینات آکادمی ملی طب ورزش آمریکا )NASM )و تمرینات مکنزی بر کمردرد مزمن زنان بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی که به صورت میدانی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون در دو گروه اجرا شد. در این تحقیق تعداد 22 نفر زن با میانگین سن 4/11 ± 22/2 سال، قد 3/44 ± 162/74 سانتی متر و وزن 3/62 ± 67/74 کیلوگرم به صورت هدفمند و دردسترس از زنان دارای کمر درد مزمن شهرستان مبارکه در سال 1477 انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرینات NASM( 14نفر( و گروه تمرینات مکنزی )14 نفر( تقسیم شدند. هر گروه تمرینات مخصوص خود را به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 41 دقیقه انجام داد. هر دو گروه قبل از شروع تمرینات و بعد از هشت هفته تمرین پرسشنامههای مقیاس دیداری درد و مقیاس ناتوانی کمردرد کبک را برای اندازهگیری میزان درد تکمیل کردند. دادهها از طریق آمار توصیفی و آزمونهای t زوجی و t مستقل با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 و در سطح معناداری 7/71 تحلیل شد. نتایج نشان داد هر دو مقاس دیداری درد و مقیاس ناتوانی کمردردکبک در پیشآزمون و پسآزمون در هر دو گروه NASM و مکنزی تفاوت معناداری داشت )7/71 > p). همچنین نتایج نشان داد پس آزمون مقیاس دیداری درد و مقیاس ناتوانی کمردردکبک بین دو گروه NASM و مکنزی تفاوت معنادار داشت)7/71 > p). برنامه تمرینی هر دو گروه NASM و مکنزی بر کاهش کمر درد زنان دارای کمردرد مزمن تاثیر داشت ولی این کاهش درد در گروه NASM نسبت به گروه مکنزی بیشتر بود. بنابراین برای کاهش کمردرد زنان با سابقه کمردرد مزمن تمرینات NASM توصیه میگردد