بنفشه محمدی

هدف از پژوهش حاضر اثر و ماندگاری 8 هفته تمرینات اختصاصی شروث بر زاویه کاب، انعطاف پذیری کتف و کیفیت زندگی نوجوانان دختر 15-12 سال مبتلابه اسکولیوز ایدیوپاتیک بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر 12-15 سال مدارس دخترانه دوره اول متوسطه ناحیه 2 آموزش و پرورش شهر اصفهان بودند که پس از غربالگری اولیه30 نفر از آنان که شرایط ورود به پژوهش را داشتند داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. زاویه کاب و تقارن-زوائد آخرومی شانه ها با روش فتوگرامتری، زاویه تحتانی کتف با مترنواری، میزان چرخش خارجی کتف با گونیامتر و کیفیت زندگی آزمودنی ها با پرسشنامه کیفیت زندگی اختصاصی نوجوان اسکولیوتیک؛ قبل از شروع تمرین، پس از 8 هفته تمرین و دو هفته پس از اتمام تمرینات اندازه گیری شد. گروه تجربی 8 هفته، هرهفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 50 دقیقه برنامه تمرینات اصلاحی شروث را اجرا کردند. داده ها از طریق تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری های تکراری درون و بین گروهی و با نرم افزارspss در سطح خطای 05/0 تحلیل شد. نتایج نشان داد پس از هشت هفته تمرینات شروث بین گروه تجربی وکنترل در زاویه کاب، چرخش-خارجی کتف و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0p=) و تفاوت معناداری بین پس آزمون با آزمون پیگیری گروه تجربی درهیچ یک از متغیرها وجود نداشت(001/0p=). درنهایت تمرینات شروث بر بهبود راستای ستون فقرات، انعطاف پذیری کتف و کیفیت زندگی نوجوانان دختر 12-15 سال دارای اسکولیوز غیرساختاری مؤثر بود و این اثر حداقل تا دوهفته ماندگاری داشت. بنابراین استفاده از این تمرینات در برنامه های اصلاحی و توانبخشی نوجوانان دارای اسکولیوز توصیه می گردد.

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر آنی ماساژ بر توزیع فشار کف پایی افراد مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا حین راه رفتن است. 15 نفر از افراد مبتلا به بی ثباتی مچ پا در این پژوهش شرکت کردند. پارامترهای اوج فشار کف پایی، اوج نیرو، زمان رسیدن به اوج نیرو و نرخ بارگذاری در نواحی ده گانه پا حین راه رفتن، قبل و بعد از ماساز اندازه گیری و ثبت شد. نتایج نشان دادند حداکثر فشار کف پایی در متاتارسال اول (034/0 p= ) و حداکثر نیروی در نواحی متاتارسال اول (03/0 p= )، بخش میانی پا (045/0 p= ) و بخش داخلی پاشنه (005/0 p= ) بعد از ماساژ کاهشی معنادار داشت. زمان رسیدن به حداکثر فشار کف پا در ناحیه میانی پا (041/0 p= ) و زمان رسیدن به حداکثر نیرو در ناحیه میانی پا پس از ماساژ افزایش معناداری نشان داد (041/0 p= ). نرخ بارگذاری در هیچ کدام از نواحی پا، بین قبل و بعد ماساژ تفاوت معناداری نداشت. بر اساس نتایج حاضر می توان ماساژ را مداخله ای برای بهبود توزیع فشار و متعاقب آن کاهش بروز آسیب مجدد و کاهش اثرات منفی این نوع آسیب پیشنهاد کرد.

مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات عملکردی شدید بر توان بی هوازی و خستگی زنان دارای اضافه وزن انجام گرفت. در این مطالعه نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون، از بین زنان دارای اضافه وزن شهر اصفهان، 30 زن دارای اضافه وزن که در باشگاه آرسن مشغول به فعالیت بودند، به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات عملکردی شدید و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون اندازه گیری های قد، وزن و توان بی هوازی راس ساعت 8 تا 10 صبح در سالن ورزشی باشگاه انجام گرفت. در ادامه، مرحله تمرینی آغاز شد. مرحله تمرینی در هشت هفته و هر هفته سه جلسه در سالن ورزشی باشگاه انجام گرفت که گروه تمرینی به انجام تمرین مورد نظر پرداختند. در این مدت گروه کنترل به فعالیت های روزمره خود پرداختند. در نهایت، 48 ساعت بعد از اتمام مرحله تمرینی، در مرحله پس آزمون، اندازه گیری های مورد نظر باز انجام گرفت. داده ها به روش کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که تمرینات عملکردی شدید در افزایش توان بی هوازی (اوج توان بی هوازی، میانگین توان بی هوازی، حداقل توان بی هوازی) و کاهش خستگی تاثیر معنی داری دارد ( p≤0.05 ) و نتایج حاکی بهبود معنی دار این شاخص ها در اثر تمرینات HIFT بود ( p≤0.05 ). به طور کلی نتایج مطالعه حاضر بر اهمیت تمرینات HIFT بر توان بی هوازی و شاخص خستگی زنان دارای اضافه وزن تاکید دارد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می شود که مربیان از تمرینات عملکردی شدید در بهبود توان بی هوازی و شاخص خستگی زنان اضافه وزن بهره جویند.