حامد فرساد

قدمه: حوادث طبیعی در جوامع رخ می دهند و هر از گاهی فجایع دلخراشی می آفرینند. در بین حوادث طبیعی، غافلگیری زلزله از همه بیشتر است و بدون پیشگیری و آمادگی، جامعه به فاجعه ای انسانی مبدل می شود که هم بر آدمیان و هم بر زیستگاه و جامعه آنان اثرات تخریبی مستقیم، غیرمستقیم و ثانویه بر جای می گذارد. این مطالعه در صدد پاسخگویی به این مسئله است که مدیریت مناسب عملیات امدادی چگونه باید صورت گیرد؟ ازاین رو، با پرسشگری از مدیران و معاونانجمعیت هلال احمراستان و شعب آن که در کمک رسانی به زلزله زدگان آذربایجان شرقی مشارکت داشتند، در صدد بررسی و شناسایی نقاط قوت و ضعف مدیریت عملیات امدادی از دیدگاه آنان برآمده است. روش : این پژوهش یک مطالعه کیفی است. جامعه آماری این پژوهش، مدیران، معاونان استان و رؤسای شعب منطقه زلزله زده آذربایجان شرقی (ورزقان، اهر و هریس) در 1391 بود. از آنجا که دستیابی به تمام مدیران و معاونان (جمعیت هلال احمر) استان آذربایجان شرقی حاضر در عملیات امدادی در مناطق زلزله زده وجود نداشت، لذا از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و با هر یک از نمونه های انتخاب شده، مصاحبه عمیق صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد. واحد محتوا در این مطالعه از نوع واحد ثبت است، پژوهشگر در فرایند تحلیل محتوای متن های مصاحبه از واحد ثبت "مضمون" استفاده کرده است. ضریب پایایی معادل 71/0 =C،R به دست آمده است. یافته ها: بر اساس نتایج، در اجرای عملیات امدادی جمعیت در زلزله آذربایجان شرقی فقط مقوله زمان حضور امدادگران نسبت به سایر مقوله ها مناسب بود و مابقی مقوله هادر وضعیت نامناسب/کمی نامناسب/و تا اندازه ای مناسب قرار گرفتند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که یک ستاد مدیریت بحران متشکل از سازمان ها و ارگان های مختلف نیاز است تا بتوان برنامه ریزی مناسب در خصوص نحوه امداد رسانی، توزیع مناسب و به موقع امکانات و تجهیزات به عمل آید.این برنامه ریزی باید هم در سطح کلان، بین تمام ارگان ها و سازمان ها نظیر ارگان های نظامی، وزارت خانه ها (راه وترابری، نیرو، مخابرات، بهداشت و درمان و...)، شهرداری و شوراها و فرمانداری، بخشداری، دهیاری و جمعیت هلال احمر صورت گیرد و هم این برنامه ریزی در سطح خرد (هماهنگی بین سازمان های مختلف جمعیت) در داخل جمعیت صورت گیرد و در قالب یک دستورالعمل و پروتکل شرح وظایف هر یک به طور شفاف مشخص گردد.

مقدمه: مطالعات گوناگون حکایت از افزایش مشکلات گوارشی پس از زلزله دارد. از آنجا که در برخی مطالعات، ریشه مشکلات گوارشی در اختلالات روانی و نیز شیوع بالای اختلالات روانی پس از زلزله گزارش گردیده است، این مطالعه بر آن است تا ارتباط بین نشانه های اختلالات روانی و مشکلات گوارشی در بین مصدومین ترومای ناشی از زلزله بم در سال 1382 را در یکی از بیمارستان های شهر کرمان بررسی کند. روش ها: در این مطالعه مقطعی، مصدومین ترومای ناشی از زلزله که در بخش جراحی بیمارستان افضلی پور کرمان بستری بودند مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه دارای مشکلات گوارشی و بدون مشکلات گوارشی تقسیم شدند. پرسشنامه اضطراب و افسردگی از طریق مصاحبه توسط پزشک برای تمامی این بیماران تکمیل شد. یافته ها: در این مطالعه نزدیک به 40 درصد بیماران بستری از مشکلات گوارشی رنج می بردند. 35 درصد این بیماران دچار بی اشتهایی، 40 درصد دچار سیری زودرس و 25 درصد دچار سوزش سردل بودند. نمره اضطراب و افسردگی در گروه بیماران با مشکلات گوارشی به طور معنی داری بالاتراز گروه بیماران بدون مشکلات گوارشی بود.(p<0.05) نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین اختلالات روانی و علایم گوارشی در بیماران پس از زلزله ، تسکین علایم روانی در اقدامات درمانی آسیب دیدگان زلزله پیشنهاد می گردد.

مقدمه: با توجه به آسیب پذیری کشور نسبت به حوادث ، لزوم برنامه ریزی و انجام اقداماتی در راستای کاهش اثرات و پیامدهای آن ضروری به نظر می رسد. یکی از این اقدامات، انجام فعالیت های مطالعاتی در این زمینه می باشد و در این بین استفاده از نظرات و تجربیات امدادگران، آسیب دیدگان و افراد درگیر با حادثه بسیار مؤثر است. لذا در این پ ژوهش در نظر است تا با نظرسنجی از امدادگران، به نقاط ضعف و قوت عملیات امدادی جمعیت هلال احمر در منطقه زلزله زده استان آذربایجان شرقی دست یافت تا در آینده مشکلات را کم رنگ یا از بین برد. روش ها: بررسی حاضر به روش پیمایشی به انجام رسیده است و یک بررسی توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مردم آسیب دیده شهرستان های اهر، هریس و ورزقان بوده است. روش نمونه گیری مطبق و به صورت تصادفی بوده است. بر اساس فرمول کوکران، نمونه تحقیق شامل 491 نفر از مردم آسیب دیده ساکن در نقاط شهری و روستایی شهرستان های اهر، هریس و ورزقان بوده است. در این فرمول، تعداد جامعه آماری، بر اساس سرشماری سال 1385، برابر با 263639 نفر می باشد. این نمونه با درجه اطمینان 95 درصد و میزان اشتباه مجاز (دقت احتمالی مطلوب) 05/0محاسبه شده است. یافته ها: با توجه به یافته های توصیفی می توان استنباط نمود که عملکرد امدادگران در حوزه های توزیع اقلام مورد نیاز و نیز خدمات درمانی و کمک های اولیه در سطح خوبی ارزیابی شده است. تعداد قابل توجهی از آسیب دیدگان از عملکرد امدادگران رضایت داشته اند. تقریباً نیمی از مردم در مورد تأمین مایحتاج اولیه راضی بوده اند. اکثر آسیب دیدگان از نحوه توزیع آب آشامیدنی و دسترسی به آن راضی بودند. تقریباً نیمی از افراد، نحوه توزیع چادر های امدادی و نحوه اسکان اضطراری را در سطح خوبی ارزیابی نمودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد در مجموع عملکرد جمعیت هلال احمر با توجه به حجم و گستره وسیع این حادثه، به خصوص در مورد توزیع اقلام مورد نیاز مردم و نیز خدمات بهداشتی و درمانی بسیار خوب بوده است. با توجه به نتایج تحقیق که رضایت مردم در محور وضعیت بهداشتی تقریباً متوسط بوده است، پیشنهاد می شود برنامه ریزی جامع تری در حوزه خدمات بهداشتی از سوی جمعیت هلال احمر صورت گیرد. از سوی دیگر، با توجه به اینکه تقریباً یک سوم شهروندان ایرانی در مناطق روستایی ساکن هستند، باید برای این تعداد قابل توجه از مردم، برنامه ریزی و پیش بینی های لازم در صورت وقوع حادثه صورت گیرد.

مقدمه: داده ها و شواهد قابل اعتماد برای توصیف بار آسیب های ناشی از حوادث ترافیکی ، تعیین عوامل خطر طراحی و ارزشیابی مداخله ها ، تهیه اطلاعات مورد نیاز برای سیاست گذاران و نیز آگاه سازی عمومی ضروری هستند . اولویت بندی مناسب و منطقی در مسایل مربوط به پیشگیری از آسیب های حوادث ترافیکی بدون اطلاعات قابل اعتماد امکان پذیر نخواهد بود. هدف از مطالعه حاضر جمع آوری نظرات افسران راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ با روش کمّی و کیفی در مورد نظام ثبت حوادث است، ابزار و روش های آن فرم کام و نتیجه گیری آن از مجموع اطلاعاتی است که از پلیس راهور تهران بزرگ حاصل شد. روش ها: بررسی حاضر به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منبع پلیس راهور تهران بزرگ بود. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی افسران راهنمایی و رانندگی مناطق شهری 4و8 شهر تهران بوده است. ابزار این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است، در حدود 100 پرسشنامه تهیه و در اختیار افسران مربوطه گذاشته شد تا بین کارشناسان راهنمایی و رانندگی که آشنا و یا دارای سابقه کار کردن با فرم کام هستند، توزیع شود. یافته ها: تعداد فوت شدگان در تصادفات شهر تهران در سال 1385 جمعاً 126 نفر از تاریخ 1/1/ 1386 لغایت 29/12/1386 بوده است. بیشترین تعداد کشته شدگان مربوط به شهریور و مهر ماه با 15 نفر کشته در هر ماه و کمترین آمار مربوط به بهمن ماه با 6 نفر کشته است. اغلب افراد تأثیر اطلاعات ثبت شده در فرم کام را در شناسایی علل تصادفات و پیشگیری از تصادفات زیاد ارزیابی کردند، 2 نفر آن را کم و 2 نفر هیچ تأثیری برای آن در نظر نگرفتند. نتیجه گیری: بر اساس این تحقیق آنچه در سیستم نظارت و ثبت داده های تصادفات فوتی و جرحی در راهنمایی و رانندگی تهران از آن می توان به عنوان نقطه قوت نام برد تکمیل شدن فرم کام برای تمام تصادفات فوتی و جرحی است یعنی هیچ موردی از تصادفات بدون تکمیل فرم کام و در نهایت بدون ثبت اطلاعات نمی باشد و پیشنهاد می شود با اجرای برنامه های آموزش عمومی ، تمامی افراد جامعه با نحوه جمع آوری و ثبت داده ها در پلیس راهور تهران بزرگ و کاربرد آن در کاهش خطرات و میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات آشنا شوند.

مقدمه: با توجه به اهمیت بهداشت دهان و دندان در ارتقای سلامت بیماران دریافت کننده دیالیز و لزوم توجه بیشتر دندانپزشکان و مسئولان وزارت بهداشت در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی برای این قشر خاص، در این مطالعه فراوانی و وضعیت پوسیدگی لثه و دندان در بیماران دیالیزی مرکز هلال احمر تهرانپارس بررسی شد. روش ها: این مطالعه مقطعی درسال 1384 در 69 بیمار همودیالیزی مرکز هلال احمر تهرانپارس به روش نمونه گیری سرشماری انجام شد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت مشاهده، معاینه و مصاحبه بود. علاوه بر اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیمار وضعیت دهان و دندان نیز بررسی شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار)DMF در کل افراد 9/9± 2/17و در افراد دارای دندان 6/2± 44/11 بود. میانگین (انحراف معیار) NIDCR 4/25±5/34 بود. 8/45% بیماران بدون دندان استفاده شبانه از پروتز داشتند. 2/54% از بیماران بدون دندان لقی پروتز فک پایین داشتند. 5/37% از بیماران بدون دندان دارای ضایعات دنچر استوماتیت در فک بالا بودند. از نظر درگیری فوکا در دندان های مورد نظر 5/41 درصد درگیری فورکا درجه یک و 8/26 درصد فورکا درجه دو داشتند. 2/51 درصد افراد مشکلی از نظر درگیری فورکا نداشتند. از لحاظ آماری بین درگیری فورکا و مدت دیالیز ارتباط معنی داری مشاهده نشد (P=0.654). از نظر جرم فقط 1/11 درصد از افراد جرم نداشتند و 9/88 درصد دارای جرم زیر لثه ای و2/62 درصد فقط دارای جرم بالای لثه بودند. از لحاظ دفعات مسواک زدن حدود یک سوم افراد مسواک نمی زدند یا گاهی اوقات مسواک می زدند. از نظر روش مسواک زدن نیمی از افراد روش افقی را برای مسواک زدن به کار می بردند. ارتباط معنی داری بین DS در فک بالا و استفاده شبانه از پروتز یافت نشد. نتیجه گیری: بیماری کلیه و دیالیز اثری در پوسیدگی دندان ندارد و باعث تشدید آن نمی شود که احتمالاً به دلیل خاصیت آنتی باکتریال اوره بزاق در این افراد می باشد. در این خصوص لزوم مطالعات بیشتر در سطح جامع و گسترده تر و با توجه به رژیم های غذایی و دارویی ضروری به نظر می رسد.