سمیرا طبیبان

مقدمه: با توجه به اهمیت بهداشت دهان و دندان در ارتقای سلامت بیماران دریافت کننده دیالیز و لزوم توجه بیشتر دندانپزشکان و مسئولان وزارت بهداشت در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی برای این قشر خاص، در این مطالعه فراوانی و وضعیت پوسیدگی لثه و دندان در بیماران دیالیزی مرکز هلال احمر تهرانپارس بررسی شد. روش ها: این مطالعه مقطعی درسال 1384 در 69 بیمار همودیالیزی مرکز هلال احمر تهرانپارس به روش نمونه گیری سرشماری انجام شد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت مشاهده، معاینه و مصاحبه بود. علاوه بر اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیمار وضعیت دهان و دندان نیز بررسی شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار)DMF در کل افراد 9/9± 2/17و در افراد دارای دندان 6/2± 44/11 بود. میانگین (انحراف معیار) NIDCR 4/25±5/34 بود. 8/45% بیماران بدون دندان استفاده شبانه از پروتز داشتند. 2/54% از بیماران بدون دندان لقی پروتز فک پایین داشتند. 5/37% از بیماران بدون دندان دارای ضایعات دنچر استوماتیت در فک بالا بودند. از نظر درگیری فوکا در دندان های مورد نظر 5/41 درصد درگیری فورکا درجه یک و 8/26 درصد فورکا درجه دو داشتند. 2/51 درصد افراد مشکلی از نظر درگیری فورکا نداشتند. از لحاظ آماری بین درگیری فورکا و مدت دیالیز ارتباط معنی داری مشاهده نشد (P=0.654). از نظر جرم فقط 1/11 درصد از افراد جرم نداشتند و 9/88 درصد دارای جرم زیر لثه ای و2/62 درصد فقط دارای جرم بالای لثه بودند. از لحاظ دفعات مسواک زدن حدود یک سوم افراد مسواک نمی زدند یا گاهی اوقات مسواک می زدند. از نظر روش مسواک زدن نیمی از افراد روش افقی را برای مسواک زدن به کار می بردند. ارتباط معنی داری بین DS در فک بالا و استفاده شبانه از پروتز یافت نشد. نتیجه گیری: بیماری کلیه و دیالیز اثری در پوسیدگی دندان ندارد و باعث تشدید آن نمی شود که احتمالاً به دلیل خاصیت آنتی باکتریال اوره بزاق در این افراد می باشد. در این خصوص لزوم مطالعات بیشتر در سطح جامع و گسترده تر و با توجه به رژیم های غذایی و دارویی ضروری به نظر می رسد.