آرش زارعی

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی اثر فعالیت های بازاریابی مبتنی بر شبکه های اجتماعی روی قصد حضور هواداران با نقش میانجی هویت تیمی و رضایت (مطالعه موردی صفحه اینستاگرام استقلال) بود. روش شناسی: روش تحقیق توصیفی-همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه هواداران باشگاه فرهنگی ورزشی تیم فوتبال استقلال که 434 پرسشنامه به صورت آنلاین در سایت کافه پردازش جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه بازاریابی اجتماعی سئوو پارک، قصد حضور تماشاگران اچن،رضایتمندی الیور و پرسش نامه هویت تیمی تریل و جیمز استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بازاریابی رسانه های اجتماعی روی هویت تیمی، رضایت و قصد حضور اثر دارد، هویت تیمی بر رضایت و قصد حضور هوادار اثرگذار است و رضایت هوادار بر قصد حضور اثرگذار می باشد. هویت تیمی نقش میانجی بین بازاریابی شبکه های اجتماعی بر قصد حضور هواداران ندارد و رضایت نقش میانجی بین بازاریابی شبکه های اجتماعی بر قصد حضور هواداران با دارد. نتیجه گیری: امروزه روش های سنتی ارتباط با مشتری جوابگوی مدیریت نیست. به همین دلیل، سازمان ها و صنایع گوناگون به فکر استفاده از روش های جذاب در رسانه های اجتماعی برای جلب نظر مخاطبان خود افتاده اند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر بازاریابی رسانه های اجتماعی روی ارزش ویژه برند و پاسخ هواداران تیم پرسپولیس بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه هواداران باشگاه فرهنگی ورزشی تیم فوتبال پرسپولیس بودند. در این پژوهش 315 پرسشنامه به صورت آنلاین در سایت پرس لاین جمع آوری و پس از کنار گذاشتن پرسشنامه های مخدوش شده و ناقص 310 پرسشنامه قابل قبول مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه تعدیل یافته سئو و پارک (2018) که شامل 23 سوال بود که روایی صوری و محتوایی آن با استفاده از نظر چند نفر از اساتید و روایی همگرا و واگرا آن با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی بررسی گردید، همچنین همسانی درونی پرسشنامه با آلفای کرونباخ تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل معادلات ساختاری برای بررسی برازش مدل تحقیق استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بازاریابی رسانه های اجتماعی 52/0 از تغییرات آگاهی برند و 54/0 از تغییرات تصویر برند را به صورت مثبت و معنی داری پیش بینی کرد. بنابراین توانایی بالای فضای رسانه-های اجتماعی در این مسیر بطوری که با چارچوب علمی مناسب طراحی شود بسیار مؤثر خواهد بود و باشگاه های فوتبال می توانند از طریق این فضا و استفاده از هواداران خود به ارائه خدمات و محصولاتی که بتواند برای باشگاه درآمدزایی مناسبی داشته باشد، بپردازند.

پروتکل های سنجش شفاهی و غیرشفاهی دانش و رفتار تاکتیکی بازیکنان مدارس فوتبال و کارآمدی آن ها یکی از چالش هایی است که پژوهشگران به تازگی به آن توجه کرده اند. به منظور بررسی این چالش مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه دانش تاکتیکی شفاهی با رفتار تاکتیکی و مهارت های تکنیکی بازیکنان مدارس فوتبال انجام شد. سی وشش بازیکن فوتبال (18 بازیکن باتجربه 48/0 ± 3/15 ساله و 18 بازیکن کم تجربه 51/0 ± 5/15 ساله) آزمون مهارت های فوتبال را اجرا کردند. دانش تاکتیکی شفاهی آن ها با پرسشنامه مهارت های تاکتیکی برای ورزش ها (الفرینک-گمسر و همکاران، 2004) ارزیابی شد. رفتار تاکتیکی آن ها نیز طی فیلم برداری از مسابقه 3 × 3 با یک دروازه بان در زمینی به ابعاد 30 × 40 متر ثبت شد و تحلیل توسط ابزار ارزیابی عملکرد بازی انجام شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه باتجربه و کم تجربه در مهارت های حرکتی پاس و دریبل، در شاخص های رفتار تاکتیکی اجرای مهارت، حمایت و عملکرد بازی تفاوت معنادار مشاهده شد ( 0.000 = P )، اما تفاوت معناداری در دانش های تاکتیکی حمله ای و دفاعی آن ها به دست نیامد (به ترتیب 0.23 = P  و 0.56 = P ). در بررسی همه بازیکنان با هم، بین دانش تاکتیکی حمله ای و دفاعی با رفتار تاکتیکی و مهارت های تکنیکی همبستگی معناداری مشاهده نشد ( 0.05 > P )، اما هنگام بررسی جداگانه گروه ها، در بازیکنان باتجربه رابطه دانش تاکتیکی حمله ای با رفتار تاکتیکی حمایت از هم تیمی معنادار بود ( 0.01 = P ). این نتایج ناکارآمدی ابزارهای گزارش شفاهی را در ارزیابی دانش تاکتیکی بازیکنان مدارس فوتبال تأیید می کند و سطح تجربه را به عنوان یکی از عوامل مرتبط کننده دانش و رفتار تاکتیکی نشان می دهد.