رضا حسن پور قادی

دیپلماسی ورزشی از انواع دیپلماسی های عمومی است که امروزه جایگاه ویژه ای در سیاست خارجی کشورها دارد. شرایط ویژه جمهوری اسلامی ایران، ضرورت پرداختن به دیپلماسی ورزشی کارامد را دوچندان می نماید. دولت های بعد از انقلاب اسلامی همواره در پی استفاده از ظرفیت های قدرت نرم برآمده اند، اما در این زمینه کارامدی مناسبی نداشته اند و با چالش های مختلفی روبه رو بوده اند. استفاده از دیپلماسی ورزشی درست و کارامد می تواند دولتمردان را در پیشبرد اهداف سیاسی خود به ویژه در عرصه روابط بین الملل و ایجاد صلح جهانی یاری کند. سؤال اصلی این پژوهش عبارت است از اینکه جایگاه دیپلماسی ورزشی در دولت های روی کارآمده ایران پس از انقلاب اسلامی چگونه بوده است؟ در این پژوهش با روش توصیفی -تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی به جایگاه دیپلماسی ورزشی در سیاست خارجی کشور، در دولت های جمهوری اسلامی ایران بعد از انقلاب اسلامی پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن بود که دیپلماسی ورزشی کشور از روند و الگوی خاصی پیروی نمی کند، ولی هرچه از صدر انقلاب می گذرد، دولت ها بدون توجه به مواضع سیاسی خود به استفاده بیشتر از این دیپلماسی در راستای اهداف خود روی آورده اند.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین عوامل موثر بر انقطاع حمایت مالی حامیان باشگاه های لیگ برتر فوتبال کشور بود. جهت انجام این پژوهش، 10 شرکت که مجموعا از 8 باشگاه طی 6 سال گذشته (1390-1396) حمایت کرده بودند و پس از آن حمایت خود را قطع نموده اند، مورد بررسی قرار گرفته اند. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه پژوهشگر ساخته متشکل از 56 سوال استفاده شد که روایی آن به تأیید 8 تن از متخصصان در این زمینه رسید و پایایی آن نیز با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی سنجیده شد )ضرایب آلفای کرونباخ برای تمامی عوامل بیشتر از 7/0 و ضرایب پایایی ترکیبی برای تمامی عوامل بیشتر از 8/0 بدست آمد). برای تجزیه و تحلیل داده ها و شناسایی اثر متغیرهای تحقیق از مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی به وسیله ی نرم افزار Smart PLS 3 استفاده شده است. نتایج نشان داد که از بین 9 عامل بررسی شده، شرکت های حامی تنها 5 عامل را در قطع حمایت خود موثر می دانستند، این عوامل به ترتیب اهمیت شامل عوامل فنی (بازیکنان و کادر فنی)، مناسب نبودن مشوق های حمایتی، عوامل اقتصادی، عوامل قانونی و عوامل فرهنگی مذهبی می باشند. به طور کلی می توان گفت قریب به اتفاق شرکت هایی که به حمایت خود خاتمه داده اند به نوعی از حمایت خود ناراضی بوده اند یا حداقل حمایت از باشگاه مورد نظر نتوانسته است انتظارات آن ها را برآورده سازد.