کلثوم حیدری

هدف تحقیق حاضر تعیین تأثیر تخصصی سازی تفریح بر دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور بود. روش تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از حیث نحوه ی گردآوری داده ها به شکل میدانی و با رویکرد مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، تمام ورزشکاران آماتور مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب تهران بودند. جهت تعیین حجم نمونه از نرم افزار PASS استفاده شد، به روش نمونه گیری در دسترس پرسشنامه ها بصورت داوطلبانه در میان نمونه توزیع گردید، در نهایت تعداد 334 پرسشنامه برای تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه تخصصی سازی تفریح مک فارلین (1994) و پرسشنامه دلبستگی مکانی کایل و همکاران (2005) بود، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط 9 نفر از اساتید بررسی شد، و در یک مطالعه مقدماتی ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی پرسشنامه ها 951/0 و 917/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و Smart PLSنسخه 3 بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد 20 درصد از تغییرات دلبستگی مکانی از طریق تخصصی سازی تفریح قابل تبیین است. همچنین مدل معادلات ساختاری تأثیر تخصصی سازی تفریح بر دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور از برازش کافی و مطلوبی برخوردار بود (071/0 SRMR). با توجه به یافته های تحقیق توصیه می شود در اماکن تفریحی-ورزشی ، دلبستگی و هویت مکانی ورزشکاران مورد نظر مدیران قرار گیرد، از سوی دیگر، بهبود اماکن تفریحی-ورزشی موجود از منظر تعداد و امکانات، باعث افزایش مشارکت تخصصی در فعالیت های تفریحی در فضای باز خواهد شد.

هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر اوقات فراغت جدی بر دلبستگی-مکانی ورزشکاران آماتور بود. روش تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از حیث نحوه ی گردآوری داده ها همبستگی و با مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، تمام ورزشکاران آماتور مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب بودند که سابقه عضویت حداقل 6 ماه را داشتند. جهت تعیین حجم نمونه براساس اهداف و فرضیات تحقیق، از نرم افزار PASS استفاده شد، به روش نمونه گیری در دسترس پرسشنامه ها بصورت داوطلبانه در میان نمونه توزیع گردید، در نهایت تعداد 334 پرسشنامه برای تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد، اوقات فراغت جدی گولد و همکاران (2008) و پرسشنامه دلبستگی مکانی کایل و همکاران (2005) بود، در یک مطالعه مقدماتی ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی پرسشنامه ها 951/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و Smart PLSنسخه 3 بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد 21 درصد از تغییرات دلبستگی مکانی از طریق اوقات فراغت جدی قابل تبیین است. همچنین مدل معادلات ساختاری تاثیر اوقات-فراغت جدی بر دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور از برازش کافی برخوردار بود (059/0 SRMR). یافته های این تحقیق نشان داد؛ جدیت در اوقات فراغت منجر به دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور می-شود و می تواند مشارکت در فعالیت های جسمانی را افزایش دهد؛ به عبارت دیگر، یکی از شیوه های تاثیر بر انتخاب های رفتار فراغتی مردم استفاده از پیگیری نظام مند اوقات فراغت و ایجاد دلبستگی به اماکن ورزشی تفریحی است.

هدف این پژوهش تعیین تأثیر مشارکت پایدار در گردشگری ماجراجویانه بر توانمند سازی زنان بود. روش شناسیپژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازحیث روش، توصیفی-همبستگی بود و همچنین، بر مدل سازی معادلات ساختاری مبتنی بودو با استفاده از نرم افزار اسمارت پی.ال.اس. سه انجام شد. جامعه آماری این مطالعه تمام زنان ایرانی بودند که در فعالیت های گردشگری ماجراجویانه مشارکت داشتند که 223 نفر به عنوان نمونه به صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه مشارکت پایدار در گردشگری ماجراجویانه از اریک بکمن (2013) و پرسش نامه پژوهشگرساخته ای برای سنجش توانمندسازی زنان بود. روایی این پرسش نامه ها با کمک نظرهای اصلاحی اساتید جامعه شناسی و مدیریت ورزشی بررسی شد و پایایی پرسش نامه ها با تعیین ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تأیید شد.نتایج نشان داد که در ایران امکان توانمندسازی زنان در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فیزیکی و سیاسی ازطریق مشارکت آن ها در فعالیت های ماجراجویانه وجود دارد. همچنین، توانمندسازی ازطریق مشارکت در گردشگری ماجراجویانه با توجه به ویژگی های این نوع فعالیت های جسمانی در فضاهای آزاد، به زنان ایرانی این فرصت را می دهد که ظرفیت های خود را در کنترل و اثرگذاری بر تصمیم هایی ارتقا دهند که بر فضای زندگی شخصی آنان تأثیر می گذارند و به سود آن ها هستند. به سازمان های متولی امور زنان پیشنهاد می شود به عنوان راهبردی جدید برای توانمندسازی زنان، به فراهم کردن فرصت های مشارکت آن ها در فعالیت های جسمانی و به طور خاص، ورزش های ماجراجویانه اقدام کنند.

امروزه با توسعه رسانه های اجتماعی، گرایش طرفداران به بیان عقاید و نظرات خود بیشتر از پیش می شود. از سویی، با ظهور رسانه های اجتماعی طی دهه گذشته سرعت و محدوده ارتباطات و تعامل بین افراد و سازمان ها در سراسر دنیا تغییر کرده است. ازاین رو هدف تحقیق حاضر بررسی مصرف رسانه ای و رفتار آنلاین طرفداران ورزشی بعد از بازی ال کلاسیکو با استفاده از روش تحلیل محتوا بود. در این پژوهش یکی از پست های صفحه رسمی لالیگا در فیس بوک بعد از بازی (بارسلونا-رئال مادرید موسوم به ال کلاسیکو فصل 18-2017) به صورت هدفمند جهت بررسی دیدگاه های کاربران مورد انتخاب قرار گرفت. ویژگی های فیس بوک در سه دسته کلی؛ بارگذاری محتوا، مرور محتوا توسط دیگر کاربران و واکنش های کاربران نسبت به محتوا طبقه بندی شد. پس از کدگذاری، 10 طبقه شامل «اشاره به بازی، اشاره به فرد، اشاره به تیم، کلام تهاجمی، شوخی با انتقاد، سرزنش کردن، اشاره به طرفدار، استفاده از ضمایر ما و آن ها، هیجان فوتبالی و تعامل» به دست آمد. در نهایت یافته های پژوهش نشان داد، تقریباً 57 درصد از مصرف رسانه ای در رسانه های اجتماعی ورزشی به اشتراک گذاری منتهی می شود. مسئله هویت سازی با تقریباً 30 درصد کدها دومین کارکرد رسانه های اجتماعی در ورزش می تواند باشد. درعین حال گفتگوها با 2.6 درصد فراوانی کمترین میزان کارکرد را در این پژوهش داشته اند. باید توجه داشت که در حوزه ورزش علت شکل گیری رفتار به اشکال مختلف مانند اشاره به بازی، اشاره به فرد و حتی کلام تهاجمی در اثر علاقه ای است که طرفدار به باشگاه، تیم و شهر خود دارد.