اسماعیل کرم زاده

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت سرمایه های اجتماعی و تأثیر آن در نیل به اهداف سازمانی، بررسی نقش مردم یاری در جذب سرمایه های اجتماعی یگان های ویژه فرماندهی انتظامی به عنوان هدف اصلی این پژوهش در نظر گرفته شد.روش: این پژوهش از نظر نوع، کاربردی واز نظر روش تحقیق از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شهروندان منطقه 11 تهران بزرگ به تعداد 1000 نفر بود که نمونه آماری به تعداد 277 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شد. گرداوری داده ها، توصیفی و ابزار تحقیق پرسش نامه بود، تجزیه و تحلیل دادها با استفاده از نرم افزار  SPSS رگرسیون و آزمون کولموگروف اسمیرنف و برای ارزیابی پایایی سؤالات پرسش نامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد.یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون دو متغیر مردم یاری و جذب سرمایه های اجتماعی یگان های ویژه فرماندهی انتظامی برابر با 644/0 بوده که در سطح 5 درصد معنی دار است و رابطه مستقیم و مثبت بین دو متغیر در سطح بالایی وجود داشت؛ بنابراین، فرضیه پژوهش مبنی بر رابطه بین «مردم یاری و جذب سرمایه های اجتماعی یگان های ویژه فرماندهی انتظامی» تأیید شد.نتیجه گیری: یگان ویژه با نقشی که در بحران های طبیعی از جمله سیل و زلزله و اغتشاشات در جامعه ایفا می کند و همچنین فعالیت هایی که در پیاده روی اربعین انجام می دهد، جایگاه خود را ارتقا داده و اعتماد عموم مردم را جلب کرده و از این طریق به جذب سرمایه اجتماعی کمک شایانی می کند.

زمینه و هدف : نزاع جمعی به هر علت و انگیزه ای صورت پذیرد، در صورتی که منجر به قتل شود شرایط و اوضاع منطقه را دگرگون می سازد، به طوری که ممکن است گاهی اوضاع چندین روستا یا طایفه را شهرستان با مشکلات و معضلات اساسی روبرو سازد. هدف پژوهش شناخت پیامدهای امنیتی و انتظامی نزاع دسته جمعی در شهرستان میاندوآب است. روش : پژوهش به لحاظ کاربردی و از نظر ماهیت کلی کیفی و اکتشافی است. مشارکت کنندگان 19  نفر از خبرگان انتظامی و قضایی و علوم اجتماعی شهرستان میاندوآب در سال 1398 هستند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. تعداد افراد مشارکت کننده بر پایه ی اصل اشباع نظری تعیین شد. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای قراردادی-استقرایی و کدگذاری انجام شد. یافته ها : کاهش انسجام اجتماعی تحت تأثیر افزایش گسست اجتماعی، کاهش امنیت روانی و امنیت اجتماعی، ازدست رفتن سرمایه اجتماعی و تضعیف حاکمیت قانون تحت تأثیر افزایش تمایل و انگیزه برای حمل و نگهداری سلاح گرم، گرایش به الگوهای رفتاری  خشونت آمیز  و تقویت روحیه مطالبه گری با  توسل به خشونت مهترین یافته های پژوهش هستند.   نتیجه گیری: وقوع نزاع دسته جمعی بسترساز اختلال در امنیت فردی و اجتماعی، و کاهش احساس امنیت در ابعاد مختلف می شود؛ بنابراین لازم است نیروی انتظامی با برنامه ها و سیاست های اصولی پیشگیری، کنترل و مقابله با این گونه از جرایم را در اولویت قرار دهد.  

زمینه و هدف: راهبردهای پیشگیری از جرم، یکی از مباحث مطرح در حوزه جرم شناسی است که در راستای کنترل و مدیریت جرائم با بهره گیری از ظرفیت های مختلف حاکمیتی و جامعوی در قبل، حین و بعد از وقوع جرم تدوین می گردند. با توجه به تأثیر فراوان رسانه های جمعی در این خصوص، هدف از این پژوهش بررسی نقش رسانه ها در پیشگیری از جرم و تأمین امنیت است. روش شناسی: از نظر هدف، این پژوهش کاربردی و از نظر روش انجام توصیفی - پیمایشى است. جامعه آمارى تعداد 81 نفر از متولیان پیشگیری از جرم و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران با حداقل5 در صد خطا تعداد 67 نفر محاسبه شده است. ابزار مورد استفاده پرسش نامه محقق ساخته بود که پایایى پرسشنامه با اندازه گیری ضریب آلفای کرونباخ  به مقدار 89% می باشد روایی پرسش نامه نیز با استفاده از نظر خبرگان و بررسی ظاهری (روایی صوری) مورد ارزیابی و تأیید قرار گرفت. داده هاى جمع آورى شده با استفاده از نرم افزار spss و با آزمون های آمارى تی، فریدمن و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها : یافته های پژوهش حاکی از آن است که رسانه های جمعی در پیشگیری از جرم و تأمین امنیت عمومی با تأکید بر فرهنگ سازی عمومی به صورت مستقیم و غیرمستقیم و با مجموع میزان 0/498 مؤثرند. بنا بر آزمون فریدمن برای تعیین اولویت کارکردهای مختلف تأثیر رسانه ها در پیشگیری از جرم و تأمین امنیت عمومی، کارکرد فرهنگ سازی از طریق رسانه با میزان 2/94 نسبت به سایر کارکردها، در اولویت قرار گرفت. نتیجه گیری: فرهنگ سازی عمومی، الگوسازی و در تأمین نیازهای استنباطی و اطلاعاتی فرهنگ عمومی در راستای پیشگیری از جرم تأثیر دارند و در نتیجه متولیان و مسئولان عرصه پیشگیری از جرم در جامعه بایستی با رویکردی تعاملی و مشارکتی و با استفاده تخصصی و صحیح از کارکردها و ظرفیت های سلبی و ایجابی رسانه ها نسبت به تعمیم فرهنگ پیشگیری از جرم و تأمین امنیت در جامعه اقدام نمایند.

زمینه و هدف: کارکنان کلانتری ها به دلیل مشغله زیاد در معرض عوامل مختل کننده کار مخصوصاً فرسودگی شغلی قرار می گیرند. هدف از پژوهش حاضر مشخص کردن رابطه بین فرسودگی شغلی کارکنان و عملکرد سازمانی آن ها در کلانتری های شهر اسلامشهر می باشد. روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع زمینه یابی است به منظور گردآوری داده ها از دو پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسشنامه عملکرد سازمانی  هرسی و گلداسمیت بهره گرفته شد. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 87/0 و 93/0 بدست آمد. جامعه آماری پژوهش را کارکنان کلانتری های شهر اسلامشهر به تعداد 168 نفر تشکیل داده است که 59 نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از  آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: با اطمینان 95/0 همبستگی منفی معنی داری بین فرسودگی شغلی و عملکرد سازمانی وجود دارد و فرض صفر(H0) رد می گردد. بدین معنی که هر چقدر فرسودگی شغلی در کارکنان بالاتر باشد عملکرد سازمانی پایین تر خواهد بود. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان داد که هر چه استرس بالاتر رود فرسودگی شغلی افزایش می یابد و عملکرد سازمانی کاهش پیدا می کند کارکنان کلانتری ها به دلیل اینکه وظایفی مربوط به برقراری امنیت در جامعه را بر عهده دارند با استرس و فشار روانی زیادی در شغل خود مواجه هستند و در نتیجه استرس زیاد دچار فرسودگی شغلی می شوند. و همچنین با توجه به اینکه فرسودگی شغلی و مؤلفه های آن (خستگی عاطفی، مسخ شخصیت، عدم کفایت شخصی) با عملکرد سازمانی رابطه منفی معنی داری داشت در نتیجه یکی از عوامل اثرگذار بر عملکرد سازمانی، فرسودگی شغلی کارکنان می باشد.