محمدصادق وقار

مقدمه: هدف این پژوهش طراحی مدل مدیریت استعداد در ورزش ایران بود. روش پژوهش: روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و جامعه آماری شامل مدیران ورزش، متخصصان دانشگاهی، مربیان و ورزشکاران بود که تعداد 112 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود و روایی ابزار پژوهش، توسط نظر کارشناسان و نرم افزار پی،ال،اس ارزیابی شد. همچنین از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، خی دو و روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار پی،ال،اس نسخه (3.2.8) برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد در مدل مدیریت استعدادهای ورزشی عوامل اثرگذار را می توان در چهار لایه و سه مرحله کشف و شناسایی، انتخاب و توسعه استعداد بررسی کرد. لایه ها شامل شاخص های استعدادیابی، مدیریت و ساختار، ذینفعان و محیط کلان می باشد. در مدیریت و ساختار چهار بعد الزامات، منابع، فرصت ها و اهداف در سه مرحله شناسایی شدند. در لایه ذینفعان و محیط کلان در مرحله کشف تاثیرگذاری 14 ذینفع و 7 مولفه محیطی، در مرحله انتخاب تاثیرگذاری 5 ذینفع و 1 مولفه محیطی و در مرحله توسعه تاثیرگذاری 12 ذینفع و 15 مولفه محیطی شناسایی شدند. نتیجه گیری: بنابراین بر اساس مدل نهایی پژوهش می توان اظهار داشت که مدیریت استعداد می بایست در یک چارچوب جامع و در یک بستر اکولوژیک بررسی شود.

 ازآنجایی که برنامه ریزی برای توسعه رشته های ورزشی نیازمند آگاهی و تحلیل درست از وضعیت موجود آن ها است، این پژوهش به بررسی وضعیت توسعه بدمینتون در استان های کشور پرداخته است. این پژوهش ازنوع توصیفی-تحلیلی، ازلحاظ هدف، کاربردی و ازنظر روش جمع آوری داده ها، میدانی بود. جامعه آماری هیئت های بدمینتون استان های کشور بودند. نمونه آماری به صورت نمونه گیری تمام شمار انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسش نامه ای پژوهشگرساخته شامل چهار منظر منابع انسانی، ساختار و تشکیلات، رویداد و باشگاه داری و زیرساخت و امکانات بود. روایی محتوایی پرسش نامه به تأیید 13 متخصص رسید. برای تحلیل داده ها از روش های توصیفی، رتبه بندی و سطح بندی در محیط نرم افزارهای اکسل، اس.پی.اس.اس و جی.آی.اس استفاده شد. یافته ها نشان داد که عوامل زیرساخت و امکانات، رویداد و باشگاه داری، منابع انسانی، ساختار و تشکیلات، به ترتیب بیشترین تأثیر را بر توسعه بدمینتون استان ها داشتند. ازلحاظ توسعه یافتگی، کمتر از هفت درصد از استان ها در سطح یک یا توسعه یافته، حدود 15 درصد در سطح دو یا کمتر توسعه یافته و حدود 78 درصد در سطح سه یا توسعه نیافته ارزیابی شدند . براساس یافته ها ضرورت دارد که راهبردهای آینده فدراسیون مبتنی بر توسعه متوازن و کاهش نابرابری باشند. برای دستیابی به توازن توصیه می شود که ابعاد توسعه این رشته با توجه به اهمیتشان، برای برنامه ریزی منطقه ای به ترتیب موردتوجه قرار گیرند.