عبدالحمید شمسی

هدف از این تحقیق بررسی میزان تأثیر متغیر مکنون جامعه پذیری سازمانی و مؤلفه های آن بر متغیر مکنون آرزوهای شغلی در بین کارمندان اداره کل تربیت بدنی استان فارس است. جامعه آماری کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان فارس (81=N) بود. تعداد نمونه با استفاده از جدول حجم و نمونه مورگان برابر 66 نفر بود که 72 پرسشنامه بین کارمندان توزیع شد که 70 پرسشنامه آن قابل استفاده بود. به منظور گردآوری داده ها از یک پرسشنامه اطلاعات فردی و دو پرسشنامه استاندارد جامعه پذیری سازمانی تائورمینا (1994) و آرزوهای شغلی بیگلیاردی و همکاران (2005) استفاده شد. اعتبار پرسشنامه ها در مطالعات متعدد داخلی و خارجی تأیید شده است. با مطالعه آزمایشی روی 30 نفر از کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان فارس پایایی پرسشنامه های جامعه پذیری سازمانی و آرزوهای شغلی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 93/0 و 82/0 به دست آمد. به منظور بررسی و مقایسه توصیفی داده ها از روش های آمار توصیفی و برای تجزیه وتحلیل استنباطی داده های تحقیق از روش های آماری آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون دوربین واتسون، معدلات ساختاری و وزن عاملی در نرم افزار SPSSو PLS (Partial Least Square) و در سطح معناداری 05/0≥P استفاده شد. یافته ها نشان داد که متغیر مکنون جامعه پذیری سازمانی بر متغیر مکنون آرزوهای شغلی تأثیر مثبت و معناداری (426/0) دارد. همچنین، میزان اثرگذاری عامل های آموزش، تفاهم، حمایت همکاران و چشم انداز آینده بر آرزوهای شغلی به ترتیب برابر 326/0، 339/0، 223/0 و 33/0 است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که متغیر جامعه پذیری سازمانی تأثیر چشمگیری بر آرزوهای شغلی کارمندان دارد و می تواند به عنوان یک متغیر پیش بین برای آرزوهای شغلی در نظر گرفته شود.

اهمیت و کارکردهای متعدد و متنوع فناوری اطلاعات، تمامی سازمان ها را دچار تغییر و تحولات اساسی کرده است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی موانع به کارگیری فناوری اطلاعات در ادارات ورزش و جوانان و با استفاده از روش تاپسیس فازی انجام گرفته است. این پژوهش با توجه به هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- پیمایشی است و داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد که روایی آن با استفاده از نظرهای استادان تربیت بدنی (پنج نفر) و مدیریت (هفت نفر) بررسی و تأیید شده بود. جامعة آماری این پژوهش 92 نفر از رؤسا، معاونان و کارشناسان ادارات ورزش و جوانان استان فارس بودند. در این پژوهش ابتدا با استفاده از نظرهای خبرگان و کارشناسان صاحب نظر، بیست ویک مانع در به کارگیری فناوری اطلاعات، شناسایی و در چهار دسته کلی طبقه بندی شد. در نهایت با توجه به نظرهای پاسخگویان، این موانع و مؤلفه های مربوط، با روش تاپسیس فازی رتبه بندی شد. نتایج نشان داد که از موانع شناسایی شده به ترتیب موانع فنی، مالی، رفتاری و در آخر موانع سازمانی به ترتیب با مقادیر 558/0،464/0،.458/0 و 433/0 اهمیت بیشتری دارند. با توجه به اولویت های شناسایی شده موانع به کارگیری فناوری اطلاعات می تواند یکی از راهکارهای بهبود به کارگیری و توسعه فناوری اطلاعات در ادارات ورزش و جوانان استان فارس باشد.

هدف از پژوهش حاضر، تبیین نقش عوامل جامعه پذیری در توسعه مشارکت ورزشی جوانان شهر اصفهان بود. روش پژوهش بر اساس نوع؛ کاربردی و نحوه گردآوری داده ها، پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه جوانان 29 15 ساله ساکن در شهر اصفهان بودند. تعداد 400 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری چند مرحله ای بود و داده ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته جمع آوری شدند که روایی آن با استفاده از نظرات برخی از اساتید تربیت بدنی و جامعه شناسی دانشگاه اصفهان بررسی و تأیید شده بود. یافته های پژوهش نشان داد که تأثیر متغیرهای خانواده، دوستان و همسالان با مشارکت ورزشی جوانان دارای رابطه معناداری می باشد. نتایج تحلیل مدل معادلات ساختاری نشان می دهد که متغیر خانواده قویترین تأثیر را در تبیین توسعه مشارکت ورزشی جوانان داشته است. به عنوان نتیجه گیری نهایی می توان گفت که توسعه مشارکت ورزشی جوانان از یک کانال خاص صورت نمی گیرد و عوامل مختلفی درآن تأثیر دارند.

توسعه هدفی است که بیشتر مردم آن را ضروری می دانند. شناخت تفاوت های موجود بین مناطق مختلف در استان از نظر میزان برخورداری از شاخص های گوناگون، به منظور تنظیم برنامه های متناسب با هر منطقه، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. این پژوهش با بهره گیری از روش تاکسونومی عددی، به سنجش توزیع فضایی شهرستان های استان اصفهان در زمینه مکان ها و فضاهای ورزشی با استفاده از هجده شاخص پرداخته است. هدف اصلی تحقیق یافتن میزان شکاف بین شهرستان ها از لحاظ برخورداری از امکانات و فضاهای ورزشی بود. جامعه آماری شامل کلیه شهرستان های استان اصفهان می شد. نتایج، گویای آن است که بیشترین بهره مندی شهرستان ها در بخش فضاها و مکان های ورزشی مربوط به شهرستان های اصفهان، کاشان، مبارکه و شاهین شهر است و شهرستان های خور و بیابانک، فلاورجان، نطنز، فریدون شهر، لنجان، نائین، خوانسار، برخوار و میمه و اردستان از محروم ترین شهرستان ها از نظر شاخص های مورد بررسی بودند. نتایج حکایت از نوعی نابرابری و عدم تعادل در زمینه توسعه مکان های ورزشی در شهرستان های استان اصفهان دارد. در این زمینه شهرستان اصفهان به دلیل داشتن مرکزیت سیاسی در استان، برتری خود را در شاخص های مورد بررسی حفظ کرده است.