بتول عرب نرمی

هدف این پژوهش پیش بینی پنج مرحله تغییر رفتار تمرینی (پیش تفکر، تفکر، آمادگی، عمل و ثبات) بر اساس توازن در تصمیم گیری (مزایا و معایب ادارک شدة تمرین) و خودکارآمدی بود. مراحل تغییر رفتار تمرینی شامل پنج مرحله است: پیش تفکر، تفکر، آمادگی، عمل و ثبات. از این رو، تعداد 292 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به روش خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش مراحل تغییر رفتار تمرینی، از مقیاس مراحل تغییر رفتار تمرینی کاردینال (1997)، برای سنجش توازن در تصمیم گیری، از پرسشنامة توازن در تصمیم گیریِ پلاتنیکف و همکاران (2001) و برای سنجش خودکارآمدی، از پرسشنامة خودکارآمدی شوارتز (1999) استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون تشخیصی چندگانه نشان داد که 4/87 درصد از واریانس متغیر گروه بندی شده (مراحل تغییر رفتار تمرینی) توسط دو متغیر (توازن در تصمیم گیری و خودکارآمدی) تبیین می شود و این دو متغیر با هم یک مدل پیش بینِ معنا دار را تشکیل می دهند (02/0P=). بر اساس این نتایج، متغیرهای توازن در تصمیم گیری و خودکارآمدی، نقش اصلی را در تمایز پنج خوشه (مراحل تغییر رفتار) دارند. نتایج این پژوهش، بر نقش بسیار مهم آگاهی از مزایا و معایب تمرین و نیز نقشِ بااهمیتِ تجربة مثبت تمرینی، تأکید می کنند.

این مقاله فضای گفتمانیِ فعالیت بدنی زنان را به منظور پاسخ به سؤالی اساسی بررسی می کند؛ چرا اغلب زنان با تداوم فعالیت بدنی مشکل دارند و موفق نمی شوند به طور دائمی از یک برنامه تمرینی سبک، منظم و طولانی مدت استفاده کنند؟ تحلیل حاضر با استفاده از توصیف مفاهیم به کار رفته در نظریه گفتمان لاکلو و موف (1992) انجام شده است. در فضای فعالیت بدنی زنان، دو گفتمان ترس از چاقی و گفتمان سلامت جویی به منزله گفتمان بزرگ و کوچک شناسایی شده است. دستاورد این مقاله تبیین این فرضیه است که آنچه اهداف بلند مدت و حضور منظم در فعالیت بدنی را رقم می زند مرتبط با اهدافی است که گفتمان سلامت جویی و مسئولیت فردی نسبت به رفتارهای سلامت ایجاد می کند و برنامه های مشارکتی نامنظم نیز مرتبط با اولویت ها و اهدافی است که گفتمان ترس از چاقی تعریف می کند. همچنین، شناسایی و دسته بندی مقولات مرتبط با هر یک از اهداف فیزیکی، روانی و اجتماعی در این دو گفتمان نشان می دهد به دلیل غلبه و برتری گفتمان چاقی این اهداف، معنا و هویت خود را از گفتمان چاقی دریافت می کنند. برنامه ریزی های آینده فعالیت بدنی برای زنان باید با در نظر گرفتن گفتمان های غالب در این فضا تدوین شود.

هدف از پژوهش حاضر، تبیین نقش تلویزیون در توسعه ورزش همگانی بود که به روش کیفی و استراتژی نظریه پردازی برخاسته از داده ها انجام گرفت. گردآوری داده ها با استفاده از بررسی اسناد و مصاحبه صورت گرفت. پس از انجام 21 مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته با متخصصان رسانه و ورزش، اشباع نظری حاصل گشت و مقوله های اصلی پس از تکمیل فرایند کدگذاری استخراج گردید. همچنین، بررسی اسناد با دو رویکرد جایگاه تلویزیون در اسناد برنامه ای ورزش و جایگاه ورزش در اسناد فرادستی تلویزیون انجام شد. پس از تکمیل یافته ها مدل زمینه ای بر اساس مدل سیستماتیک استراس و کوربین(1994) طراحی گردید. براساس یافته ها، مقوله محوری رویکرد نامناسب تلویزیون به ورزش همگانی شناسایی شد و مقوله های اصلی بر مبنای مدل پارادایمی بر گرد آن سازماندهی گردید (این مقولات شرایط علی، شرایط تأثیرگذار و زمینه ای، استراتژی های کنش واکنش و پیامد ها را بازگو می کنند). برخی از شرایط علی شامل: عدم جذابیت مالی ورزش همگانی برای تلویزیون و محدود بودن تعامل دوسویه سازمان های متولی ورزش همگانی با شبکه های تلویزیون است. شرایط مداخله گر و زمینه ای در برگیرنده ضعف شبکه های مرتبط با حوزه سلامت، نیروی انسانی تلویزیون، جذابیت ناچیز ورزش همگانی برای مخاطبان تلویزیونی وگرایش مخاطب به تماشای تلویزیون با انگیزه تفریح و سرگرمی می باشد. علاوه بر این، پیامدها عبارت هستند از: سهم ناچیز ورزش همگانی از ساعات پربیننده ورزش تلویزیون و نقش محدود تلویزیون در ایجاد انگیزه و آگاهی نسبت به فعالیت بدنی.

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی بود. بنابراین تعداد 292 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش نامه های تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003)، مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال، 1997) و خودکارامدی (شوارتز، 1999) را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که بین دانشجویان از نظر سطح تاب آوری و خودکارامدی در مراحل مختلف تغییر رفتار، تفاوت معنی داری وجود دارد و دانشجویان در مراحل بالاتر (عمل و ثبات) دارای تاب آوری و خودکارامدی بالاتری هستند. همچنین نتایج نشان داد بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی با سطح تاب آوری همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد. در نهایت، دو متغیر مراحل تغییر رفتار و خودکارامدی پیش بینی کننده معنی دار سطح تاب آوری بودند. لذا می توان فعالیت بدنی و تمرین منظم را محیطی تاب آفرین دانست که پرداختن به آن منجر به ایجاد برخی از ویژگی های تاب آوری می شود.

پیوند بین ورزش و رسانه به عنوان یک رابطه فرهنگی و تجاری برای هر دو صنعت نیازمند مدیریت مناسب است. از بین رسانه های جمعی تلویزیون به واسطه پخش زنده و امکان مشاهده تصاویر، تأثیر بیشتری در پیوند رسانه و ورزش داشته است. خط مشی تلویزیون با توجه به انحصاری بودن این رسانه در ایران و نقش محوری آن در فعال کردن زندگی عامه مردم، نیازمند تحقیق و بررسی در مورد راه هایی است که بتوان از طریق آن، تلویزیون را در خدمت سطوح پایه ورزش (با حفظ جذابیت ها) قرار داد. این امر از اهمیت توجه به سطوح بالا (ورزش حرفه ای و ورزش قهرمانی) نمی کاهد. این پژوهش با در نظر گرفتن نقش فعال مخاطب ورزشی به ارتباط ورزش در زندگی روزمره مخاطبان با برنامه های ورزشی تلویزیون می پردازد. رویکرد پژوهش تحلیلی و ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه با مخاطبان برنامه های ورزشی است. در تحلیل داده ها تفکیک جنسیت در نظر گرفته شده و نقش تلویزیون در زندگی ورزشی زنان و مردان به تفصیل بیان شده است. براساس نتایج پژوهش شرایط موجود تلویزیون نقش چندانی در تعریف و شکل دادن به زندگی افراد در بعد مشارکت و فعالیت بدنی ندارد، اما احتمالاً روی آوردن مخاطبان در شکل دهی و زمان بندی برنامه های ورزشی تلویزیون و پخش موجود نقش دارد.

هدف از این پژوهش، دستیابی به مدل نقش تلویزیون در توسعه ورزش قهرمانی بوده است. این مطالعه به روش کیفی و استراتژی نظریه زمینه ای انجام شده است. گردآوری داده ها از طریق بررسی اسنادی و مصاحبه صورت گرفته و پس از انجام 14 مصاحبه از متخصصان رسانه و ورزش، اشباع نظری حاصل شده و مقوله های اصلی، پس از تکمیل فرایند کدگذاری استخراج شده اند. پس از تکمیل یافته ها، مدل زمینه ای بر اساس مدل سیستماتیک استراس و کوربین (1994) طراحی شده و با شناسایی مقوله انعکاس نامطلوب و نامتوازن مسابقات ورزش قهرمانی به عنوان مقوله محوری، مقوله های اصلی بر اساس مدل پارادایمی حول آن سازماندهی شده اند. این مقولات عبارت اند از: شرایط علی، شرایط تأثیرگذار و زمینه ای، استراتژی های کنش - واکنش و پیامد ها. مهم ترین مقولات شامل، تمرکز بر مقام و مدال آوری، توجه به رشته های محدود و رده سنی محدود، ضعف سیاست ها و معیار های اولویت پخش، اجبار تطبیق با رویداد های غیرمنتظره، در نظر گرفتن غرور ملی و تعداد و ظرفیت محدود شبکه ها که پیامد های پوشش ناعادلانه مسابقات و محدودیت فرصت را برای معرفی و ایجاد اقبال عمومی به سایر رشته ها در برداشته است.تلویزیون، توسعه، نظریه زمینه ای، مدل پارادایمی، ورزش قهرمانی

هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ابعاد کمال گرایی و خودکارآمدی در دو گروه از دانشجویان شرکت کننده در کلاس های ایروبیک و دانشجویانی بود که در این کلاس ها شرکت نکرده بودند. برای این منظور، 50 دانشجوی دختر شرکت کننده در کلاس های ایروبیک دانشگاه تهران، به عنوان نمونه، و 50 دانشجوی دیگر نیز به طور تصادفی از همان جامعه انتخاب شدند. برای ارزیابی ابعاد کمال گرایی از مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی فلت، و برای ارزیابی خودکارآمدی از مقیاس خودکارآمدی شوارتز استفاده شد. نتایج آزمون تی نشان داد که دو گروه تنها در بعد کمال گرایی منفی اختلاف معناداری باهم داشتند. نتایج همچنین نشان داد که بین خودکارآمدی و بعد مثبت کمال گرایی ارتباط مثبت معنادار و بین خودکارآمدی و بعد منفی کمال گرایی ارتباط منفی معنادار وجود دارد. این نتایج نشان می دهد که شرکت در فعالیت های ایروبیک، اگرچه ممکن است به بروز و پیشرفت ویژگی های مربوط به کمال گرایی مثبت منجر نشو،د اما ویژگی های مربوط به کمال گرایی منفی را کاهش می دهد.