محمود بهرامی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی اهمال کاری در رابطه خودناتوان سازی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری شامل همۀ دانش آموزان دورۀ دوم متوسطه شهرکرمانشاه در سال تحصیلی 98-1397 بوده که براساس جدول نمونه گیری مورگان 373 نفر به عنوان نمونه و به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های خود ناتوان سازی جونز و رودوالت(1982)، اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم(1984) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور(1999) بود. تجزیه و تحلیل آماری با به کارگیری آزمونهای رگرسیون همزمان و آزمون معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSS و LISREL انجام شده است. نتایج نشان داد که ضریب مسیر میان خودناتوان سازی تحصیلی با اهمال کاری برابر 0/34 است. در رابطه میان خودناتوان سازی تحصیلی با عملکرد تحصیلی برابر 0/53- و ضریب مسیر اثر اهمال کاری با عملکرد تحصیلی برابر 0/41- بود که نشان دهندۀ ارتباط معنادار متغیرهای پژوهش است. همچنین نتایج نشان داد که اهمال کاری به میزان 0/14- در رابطه میان خودناتوان سازی با عملکرد تحصیلی مؤثر است. به این معنا که با اضافه کردن متغیر اهمال کاری در رابطه میان خودناتوان سازی با عملکرد تحصیلی، مقدار رابطه به 0/67- می رسد. بنابراین نقش میانجی اهمال کاری مورد تأیید قرار گرفت. باتوجه به نتایج به دست آمده شناخت خودناتوان سازی و اهمال کاری و جلوگیری از آنها امری مهم و ضروری برای کمک به دانش آموزان و بهبود نظام آموزشی است.

مقدمه: تحقیقات نشان داده است که هیجان خواهی با انتخاب مشاغل پرخطر و ماجراجویانه رابطه دارد. ازاین رو این پژوهش باهدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی با هیجان خواهی انجام گرفت. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نیروهای عملیاتی یک سازمان نظامی در استان البرز است که در سال 95-94 شاغل بوده اند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدف مند استفاده شده است؛ بدین منظور 120 نفر از نیروها به صورت تصادفی نمونه ما را تشکیل دادند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه های هیجان خواهی زاکرمن، پنج عاملی شخصیت مک کری و کاستا و سبک های دلبستگی کولینز و رید بود که داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون هم زمان مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد که ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی با هیجان خواهی رابطه معنادار دارند. به این نحو که متغیرهای روان رنجور خویی، برون گرایی، گشودگی به تجربه و سبک دلبستگی دو سوگرا با هیجان خواهی، رابطه مثبت و معناداری (0/01> p و 0/05> p) داشتند و متغیرهای توافق پذیری، وجدانی بودن، دلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی با هیجان خواهی رابطه منفی و معناداری (0/01 > p و 0/05 > p) داشتند. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی می توانند هیجان خواهی را به صورت معناداری پیش بینی کنند. بحث: با توجه به نتایج این مطالعه در نظر گرفتن برنامه ها و رویکردهایی برای ارزیابی ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی جهت شناسایی و گزینش افراد مستعد به منظور استخدام در نیروهای عملیاتی و بهبود کارکرد سازمان پیشنهاد می شود.

بی گمان، شناخت و استفاده درست از روش های دست یابی به برقراری رابطه سالم در زندگی زناشویی می تواند نقشی مهم در رضایت زوج ها و بهبود کیفیت زندگی به همراه داشته باشد. از این رو، این پژوهش با هدف بررسی پیش بینی الگوهای ارتباطی زوج ها به وسیله عمل به باورهای دینی و سلامت روان در زنان شاغل دانشگاه خوارزمی تهران انجام گرفته است. نمونه پژوهش را 162 از کارکنان زن متاهل دانشگاه خوارزمی که در سال 93-92 مشغول به کار بودند و به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند، تشکیل می دهد و سه پرسش نامه الگوهای ارتباطی (CPQ) و عمل به باورهای دینی و سلامت روان (GHQ-28) در مورد آن ها اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی و آزمون رگرسیون گام به گام و از روش نرم افزار spss21 انجام گرفت. یافته ها نشان دادند که عمل به باورهای دینی و سلامت روان با الگوی ارتباطی سازنده متقابل رابطه مثبت و معنا دار (01/0 > p) و با الگوهای ارتباطی اجتنابی و توقع / کناره گیر رابطه ای منفی و معنادار داشت. بر اساس نتایج این پژوهش، می توان به اهمیت نقش عمل به باورهای دینی و سلامت روان در زندگی زناشویی و ارتباطات زوج ها در کارکنان زن دانشگاه خوارزمی به عنوان عاملی مهم برای رویارویی با تعارضات و اختلافات در زمینه الگوهای ارتباطی پی برد.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط بین الگوهای ارتباطی خانواده (گفت وشنود و همنوایی) با خودپنداره (تحصیلی، اجتماعی، ورزشی و ارزشی) انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، شامل 192 دانش آموز مقطع راهنمایی شهر شیراز (95 دختر و 97 پسر) بود، که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسش نامه تجدید نظرشده الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک و مقیاس خود پنداره منداگلیو و پی ریت استفاده شد. نتایج نشان داد ارتباط خانوادگی از نوع گفت وشنود، به صورت مثبت و معناداری، به پیش بینی همه ابعاد خودپنداره می پردازد؛ در حالی که قدرت پیش بینی ارتباط خانوادگی از نوع همنوایی معنادار نبود. هم چنین، بیش ترین همبستگی بین متغیرهای ارتباط خانوادگی و خودپنداره، در گروه دخترها، متعلق به رابطه بین خودپنداره ارزشی و ارتباط گفت وشنود بوده و در گروه پسرها مربوط به رابطه بین خودپنداره ورزشی و ارتباط گفت وشنود است. بنابراین می توان گفت، خانواده های با جهت گیری گفت وشنود، باعث افزایش سازگاری و خودپنداره در فرزندان می شوند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده، هوش هیجانی و خلاّقیّت هیجانی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شیراز بود. بدین منظور160 دانش آموز دختر و پسر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده، پرسشنامه هوش هیجانی و پرسشنامه خلاّقیّت هیجانی استفاده شد. نتایج تحلیل های آماری نشان داد رابطه معناداری بین ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده، هوش هیجانی و خلاّقیّت هیجانی وجود دارد. چنانچه بین بعد گفت و شنود و هوش هیجانی و خلاّقیّت هیجانی رابطه مثبت و معنا دار و بین بعد همنوایی و هوش هیجانی و خلاّقیّت هیجانی رابطه منفی و معنا دار وجود دارد. همچنین نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد بعد گفت و شنود پیش بینی کننده مثبت و معنادار متغیرهای هوش هیجانی و خلاّقیّت هیجانی است. همچنین تفاوت های جنسیتی حاکی از آن بود که میان دختران و پسران در متغیر های الگوهای ارتباطی خانواده، هوش هیجانی و خلاّقیّت هیجانی تفاوت معنا داری وجود ندارد.