اکبر همتی ثابت

زمینه و هدف: این پژوهش، با هدف مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مدیریت خشم و مهارت های ارتباطی بر میزان پرخاشگری معتادان به حشیش زندان شهر همدان انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی همراه با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. جامعه آماری شامل 700 نفر از زندانیان اردوگاه کار درمانی همدان بودند که سابقه مصرف حشیش و رفتار پرخاشگرانه داشتند که با استفاده از فرمول حجم نمونه Krejcie و Morgan به صورت تصادفی ساده 248 نفر انتخاب شدند و بعد از اجرای پرسش نامه پرخاشگری Buss-Perry AGQ (Aggression questionnaire)، 63 نفر از این افراد که پرخاشگری بالایی داشتند، انتخاب و از بین آن ها نیز به طور تصادفی 45 نفر انتخاب نهایی شدند که در سه گروه 15 نفری جای گرفتند. 15 نفر در گروه آموزشی مدیریت خشم (مهارت های زندگی، Kling و Chris 1998) 15 نفر در گروه آموزش مهارت های ارتباطی (روان شناسی روابط انسانی، Bulletin 1994) و 15 نفر در گروه شاهد جایگزین شدند. گروه آزمایش اول در 8 جلسه 60 دقیقه ای به مدت 1 ماه تحت آموزش مدیریت خشم قرار گرفتند و گروه آزمایش دوم نیز در 8 جلسه 60 دقیقه ای به مدت 1 ماه تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکردند و پس از اتمام برنامه آموزشی پس آزمون برای هر سه گروه اجرا شد. یافته ها: نتایج به دست آمده با استفاده از شاخص آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مدیریت خشم و مهارت های ارتباطی بر کاهش پرخاشگری مؤثر بوده اند. نتیجه گیری: آموزش مهارت های ارتباطی در مقایسه با مدیریت خشم در کاهش پرخاشگری مؤثرتر بود.

مقدمه: هدف پژوهش تعیین اثربخشی طرحواره درمانی در کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 سال شهرستان همدان بود . روش : این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای است. جامعه آماری شامل 3000 نفر از دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه ناحیه ی یک آموزش و پرورش شهر همدان بود. در نمونه گیری این پژوهش از بین دو ناحیه آموزش و پرورش یک ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شد. در مرحله بعد از بین مدارس متوسطه این ناحیه یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و از بین دانش آموزان این مدرسه 32 نفر انتخاب شدند. مقیاس پرخاشگری باس و پری [1] و مقیاس اضطراب اجتماعی نوجوانان [2] بر روی دانش آموزان اجرا شد. در گروه آزمایش و گواه هر گروه 16 نفر جایگزین شدند و متغیر مستقل (طرحواره درمانی) طی 10 جلسه ی 60 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید. یافته ها : بررسی میانگین های تعدیل شده نشان از اثر بخشی طرح واره درمانی بر روی پرخاشگری بدنی(3/20= F ، 05/0= P )، پرخاشگری کلامی(6/16= F ، 05/0= P )، خشم (5/104= F ، 05/0= P )، خصومت(2/7= F ، 05/0= P ) و اضطراب اجتماعی(9/8= F ، 05/0= P )، بود. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 ساله شهرستان همدان موثر است.

هدف: اضطراب اجتماعی یک اختلال بسیار ناتوان کننده است . هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی روش های درمانی نوروفیدبک و کاهش استرس مبتنی بر حضورذهن بر اختلال اضطراب اجتماعی بود. روش: طرح این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه بود. جامعه آماری، دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر سنندج ونمونه گیری به روش در دسترس هدفمند صورت گرفت که 20 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمانی نوروفیدبک وحضورذهن قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبوتیز و پرسشنامه _2 MMPI بود.داده ها با استفاده از آزمون کواریانس و T وابسته مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که نوروفیدبک و حضور ذهن بر اضطراب اجتماعی تأثیر داشته و باعث کاهش آن می شوند ( p<0/01 ). و این دو روش درمانی در کاهش مؤلفه های اضطراب تفاوت معناداری دارند. نتیجه گیری: برای درمان یا کاهش اضطراب در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می توان از روش درمانی نوروفیدبک و همچنین حضور ذهن به عنوان روش های نوین در روانشناسی با تأکید برمبنای زیستی وبیولوژیکی استفاده کرد. هدف: اضطراب اجتماعی یک اختلال بسیار ناتوان کننده است . هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی روش های درمانی نوروفیدبک و کاهش استرس مبتنی بر حضورذهن بر اختلال اضطراب اجتماعی بود. روش: طرح این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه بود. جامعه آماری، دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر سنندج ونمونه گیری به روش در دسترس هدفمند صورت گرفت که 20 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمانی نوروفیدبک وحضورذهن قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبوتیز و پرسشنامه _2 MMPI بود.داده ها با استفاده از آزمون کواریانس و T وابسته مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که نوروفیدبک و حضور ذهن بر اضطراب اجتماعی تأثیر داشته و باعث کاهش آن می شوند ( p<0/01 ). و این دو روش درمانی در کاهش مؤلفه های اضطراب تفاوت معناداری دارند. نتیجه گیری: برای درمان یا کاهش اضطراب در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می توان از روش درمانی نوروفیدبک و همچنین حضور ذهن به عنوان روش های نوین در روانشناسی با تأکید برمبنای زیستی وبیولوژیکی استفاده کرد.

پژوهش حاضر یک مطالعه شبه تجربی است که به منظور مقایسه اثربخشی آموزش هوش هیج انی بر مهارتهای اجتماعی و شیوه مقابله با استرس در دان ش آم وزان انج ام گرفت ه اس ت. جامع ه آم اری پژوهش تمامی دانش آموزان دختر شاهد مقطع دبیرستان شهر همدان در سال تحصیلی 89-90 میباش ند که نمونهای به حجم 30 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آموزش ه وش هیجانی و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها را پرسشنامههای مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر (1992) و شیوههای مقابله با استرس اندلر و پارکر (1990) تش کیل م یده د. پرسش نامه مه ارته ای اجتماعی و شیوه مقابله با استرس به عنوان پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردیدند. افراد گروه آم وزش هوش هیجانی 12 جلسه ساختار یافته 90 دقیقهای در هر هفته به مدت 2 ماه شرکت کردن د ول ی گ روه گواه هیچ آموزشی را دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها در سطح آمار توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده ش ده اس ت. نت ایج یافتهها نشان داد که آموزش هوش هیجانی بر مهارتهای اجتماعی و شیوههای مقابله با استرس (مس أله مداری و اجتنابی) شدت اثر بالایی دارد اما بر شیوه هیجان مداری شدت اثر پایینی دارد. میت وان نتیج ه گرفت که آموزش هوش هیجانی بر افزایش مهارتهای اجتماعی و اتخاذ شیوهه ای مقابل ه ب ا اس ترس کارآمد و مؤثر است.

زمینه و هدف: با توجه به اینکه درمان دارویی برای اختلال افسردگی ،اضطراب و استرس صرفا علامت محور می باشد لذا از روش طرح واره درمانی و شناخت درمانی گروهی به منظور کاهش افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده مراجعان زن دارای رفتارهای پر خطرجنسی استفاده شد. مواد و روش ها: این پزوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی است با روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای . جامعه آماری 500 نفرازمراجعان زن با سابقه رفتار پر خطرجنسی بود که برای انجام آزمایش ایدز به این مرکز مراجعه کردند که دامنه سنی آنها 20 تا 60 سال ودارای مدرک دیپلم به بالابودند با استفاده از فرمول حجم نمونه به صورت تصادفی 250 نفر را انتخاب شدند . توسط روانشناس و پزشک مصاحبه تشخیصی گرفته شد و مقیاس افسردگی،اضطراب،استرس DASS) ،لاوییوند و لاویبند [1] ،1995) اجرا شد. 85 نفر ازمراجعان دارای افسردگی،اضطراب،استرس تشخیص داده شدند که از این میان 45 نفر را به صورت تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه 15 نفری که شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند، 12 جلسه شناخت درمانی گروهی و 12جلسه طرح واره درمانی اجرا گردید که مدت زمان هر جلسه 90 دقیقه بود. در پایان دوره ی آموزشی هر سه گروه مجدد مورد پس آزمون قرار می گیرند نتایج : نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین میانگین نمرات سه گروه در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت F(1,39)=54/125 p < 0/01 همچنین بررسی میانگین های تعدیل شده نشان از اثر بخش بودن طرح واره درمانی نسبت به شناخت درمانی گروهی داشت . نتیجه گیری: نتایج نشان داد که طرح واره درمانی نسبت به شناخت درمانی گروهی بر افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده مراجعان زن دارای رفتارهای پر خطرجنسی موثرتر است. [1] -P.F Lovibond& S.H. Lovibond زمینه و هدف: با توجه به اینکه درمان دارویی برای اختلال افسردگی ،اضطراب و استرس صرفا علامت محور می باشد لذا از روش طرح واره درمانی و شناخت درمانی گروهی به منظور کاهش افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده مراجعان زن دارای رفتارهای پر خطرجنسی استفاده شد. مواد و روش ها: این پزوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی است با روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای . جامعه آماری 500 نفرازمراجعان زن با سابقه رفتار پر خطرجنسی بود که برای انجام آزمایش ایدز به این مرکز مراجعه کردند که دامنه سنی آنها 20 تا 60 سال ودارای مدرک دیپلم به بالابودند با استفاده از فرمول حجم نمونه به صورت تصادفی 250 نفر را انتخاب شدند . توسط روانشناس و پزشک مصاحبه تشخیصی گرفته شد و مقیاس افسردگی،اضطراب،استرس DASS) ،لاوییوند و لاویبند [1] ،1995) اجرا شد. 85 نفر ازمراجعان دارای افسردگی،اضطراب،استرس تشخیص داده شدند که از این میان 45 نفر را به صورت تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه 15 نفری که شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند، 12 جلسه شناخت درمانی گروهی و 12جلسه طرح واره درمانی اجرا گردید که مدت زمان هر جلسه 90 دقیقه بود. در پایان دوره ی آموزشی هر سه گروه مجدد مورد پس آزمون قرار می گیرند یافته ها : نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین میانگین نمرات سه گروه در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت F(1,39)=54/125 p < 0/01 همچنین بررسی میانگین های تعدیل شده نشان از اثر بخش بودن طرح واره درمانی نسبت به شناخت درمانی گروهی داشت . نتیجه گیری: نتایج نشان داد که طرح واره درمانی نسبت به شناخت درمانی گروهی بر افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده مراجعان زن دارای رفتارهای پر خطرجنسی موثرتر است. [1] -P.F Lovibond& S.H. Lovibond

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش شناختی گروهی بر کاهش افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده دانشجویان دانشگاه فرهنگیان همدان بود. روش: این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش که جامعه ی آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان همدان بود، انجام شد. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود. در این پژوهش ابتدا از بین 2 دانشگاه فرهنگیان، به طور تصادفی یک دانشگاه انتخاب و یک رشته در این واحد به صورت تصادفی انتخاب گردید، که شامل 300 نفر از دانشجویان بود. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 169 نفر از دانشجویان به طور تصادفی انتخاب گردیدند سپس مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس DASS اجرا شد. 85 نفر از دانشجویان دارای افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده بودند که از این میان 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه 15 نفری که شامل گروه آزمایش و گروه کنترل بود تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت 12 جلسه آموزش شناختی گروهی قرار گرفت . یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین میانگین نمرات دو گروه در پس آزمون F (3,23 ) = 208/321 , P < 0/01 تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش شناختی گروهی بر افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده دانشجویان موثر است .