راضیه حاجی زاده

هدف اصلی این پژوهش، تعیین تأثیر گرایش کارآفرینانه و بازارگرایی بر عملکرد مالی باشگاه های ورزشی خصوصی شهر تهران بود. در این پژوهش همبستگی (از نوع مدل یابی معادلات ساختاری)، 224 باشگاه ورزشی خصوصی با استفاده از روش تصادفی طبقه ای نسبتی، ازبین 513 باشگاه شهر تهران انتخاب شدند و مدیران آن مقیاس گرایش کارآفرینانه (هاگس و مورگان، 2007) و مقیاس بازارگرایی (نارور و اسلاتر، 1990) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. براساس نتایج، ابعاد و سطح کلی گرایش کارآفرینانه (خطرپذیری، نوآوری، پیشگامی، رقابت تهاجمی، استقلال کاری) و بازارگرایی (مشتری مداری، رقیب مداری و هماهنگی میان وظیفه ای)، دارای روابط دوسویه معنادار، مثبت و درحد متوسط تا قوی با عملکرد مالی باشگاه های ورزشی خصوصی هستند. گرایش کارآفرینانه به صورت مستقیم و غیرمستقیم، از مسیر بازارگرایی اثر معنادار و مثبتی بر عملکرد مالی دارد و گرایش کارآفرینانه و بازارگرایی درمجموع 58 درصد از تغییرات عملکرد مالی را تبیین می کنند. طبق یافته ها، گرایش کارآفرینانه به ویژه گرایش به نوآوری و پیشگامی به همراه راهبرد بازارگرایی به ویژه مشتری مداری می تواند عملکرد باشگاه های ورزشی خصوصی را ارتقا دهند.

هدف این پژوهش تعیین تأثیر جنسیت و سطح رقابتی بر تحلیل رفتگی ورزشکاران در رشته های ورزشی انفرادی است. به این منظور، طی مطالعه ای علّی - مقایسه ای، 185 ورزشکار از رشته های دو و میدانی، تیراندازی، ووشو، کاراته و تکواندو (سن: 78/4±19/25 سال، سابقه رقابتی: 07/6±24/8 سال، جنسیت: 96 مرد و 89 زن، سطح رقابتی: 87 نفر بین المللی و 98 نفر ملّی) که در مسابقات قهرمانی کشور یا اردوهای آماده سازی بازی های آسیایی در سال 1389 شرکت داشتند، با استفاده از روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های اطلاعات فردی و تحلیل رفتگی ورزشکار (ABQ) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون های تعقیبی تحلیل واریانس یک سویه و LSD در سطح اطمینان 95% تحلیل شدند. نتایج نشان داد تحلیل رفتگی زنان در تمامی ابعاد بیشتر از مردان است (01/0>p). ورزشکاران حاضر در رقابت های کشوری، بیشتر از از ورزشکاران حاضر در رقابت های بین المللی احساس کاهش پیشرفت و احساس بی ارزشی داشتند (01/0>p)، اما در بُعد فرسودگی جسمی/ هیجانی نتایج معکوس بود (009/0=p). مقایسه های چندگانه برای اثر تعاملی جنسیت و سطح رقابتی نشان داد زنان در سطح رقابت های کشوری در ابعاد احساس کاهش پیشرفت و احساس بی ارزشی و در سطح رقابت های بین المللی در بُعد فرسودگی جسمی/ هیجانی دارای بیشترین سطح تحلیل رفتگی هستند (05/0>p). یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که ورزشکاران زن، به ویژه در سطوح رقابتی پایین در معرض خطر بیشتری برای احساس کاهش پیشرفت و احساس بی ارزشی قرار دارند، در حالی که در سطوح رقابتی بالا ممکن است برای تجربه فرسودگی جسمی/ هیجانی آسیب پذیرتر باشند.