بررسی تأثیر سکوت سازمانی بر عملکرد کارکنان با توجه به نقش میانجی فرهنگ سازمانی(مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
منبع:
مدیریت فرهنگی سال ۱۱ پاییز ۱۳۹۶ شماره ۳۷
1 - 16
حوزه های تخصصی:
مقدمه و هدف پژوهش: فرهنگ سازمانی، هویت اجتماعی هر سازمان را مشخص می کند هم چنین بسیاری از سازمان ها به این معمای آشکار پی برده اند که بیشتر کارکنان، حقایق را در ارتباط با مسائل و مشکلات سازمانی می دانند ولی جرات بیان این حقایق را ندارند. در واقع سکوت سازمانی یک فرآیند غیر کارا است که تمام تلاش های سازمانی را از بین می برد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر سکوت سازمانی بر عملکرد کارکنان با توجه به نقش میانجی فرهنگ سازمانی ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران صورت گرفته است.
روش پژوهش: روش پژوهش بر اساس هدف کاربردی و از نوع توصیفی بود. جامعه آماری این تحقیق، کلیه کارکنان در ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران به تعداد 214 نفر بود که از این میان با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده 138 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. روش جمع آوری داده ها براساس پرسشنامه استاندارد 15 سؤالی مطالعه ون داین و همکاران (2003) برای سکوت سازمانی؛ پرسشنامه 50 سؤالی فرهنگ سازمانی دنیسون (2000) و 40 سؤال برای اندازه گیری عملکرد کارکنان بر مبنای پرسشنامه استاندارد هرسی و گلداسمیت (2005) انجام گرفت. پایایی این پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ برای تمامی ابعاد پرسشنامه بیش از 7/0 به دست آمد که نشان از پایایی مناسب ابزار پژوهش داشت. برای محاسبه روایی از روایی سازه استفاده شد که نتایج بیانگر روا بودن ابزار تحقیق بوده است (AVE>0.5).
یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری بوده است. یافته های پژوهش حاکی از برازش مناسب مدل مفهومی، بر مبنای شاخص های مقادیر قابل قبول و معنادار ضرایب مسیر، بارهای عاملی، واریانس تبیین شده و شاخص GOF، بود.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که سکوت سازمانی با میانجی گری فرهنگ سازمانی بر روی عملکرد کارکنان به صورت منفی و معنادار تأثیرگذار است. شدت اثر غیرمستقیم از طریق متغیر میانجی گری فرهنگ سازمانی با استفاده از شاخص VAF مقدار 426/0- به دست آمد. تأثیر سکوت سازمانی بر فرهنگ سازمانی به صورت منفی و فرهنگ بر عملکرد کارکنان به صورت مثبت و معنادار نیز تائید شده است.