جواد طاهرزاده

هدف از انجام دادن پژوهش حاضر، ارائه الگوی توسعه ورزش همگانی دانشگاه آزاد اسلامی بود که با استفاده از طرح نظام مند نظریه داده بنیاد انجام گرفت. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر، متخصصان و صاحب نظران ورزش همگانی بودند که 20 نفر از آن ها به صورت نمونه گیری نظری برای مصاحبه عمیق انتخاب شدند و مصاحبه ها تا مرحله اشباع نظری ادامه یافت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. 450 گزاره مفهومی اولیه با 14 مقوله و 38 مفهوم در قالب ابعاد شش گانه مدل پارادایمی شامل شرایط علّی (یک مقوله)، پدیده اصلی (افزایش مشارکت دانشجویان، کارکنان و اعضای هیئت علمی)، راهبرد (دو مقوله)، شرایط زمینه ای (پنج مقوله)، شرایط محیطی (چهار مقوله) و پیامد (یک مقوله) شناسایی شد. نتایج حاصل از مدل پژوهش نشان داد که بهبود نگرش و آگاهی، افزایش انگیزه و علاقه و افزایش نشاط و شادابی می تواند باعث جلب مشارکت دانشجویان، کارکنان و اعضای هیئت علمی در فعالیت های ورزش همگانی دانشگاه شود؛ بنابراین، ضرورت دارد برای توسعه ورزش همگانی و افزایش مشارکت افراد، خط مشی های توسعه ورزش همگانی در دانشگاه آزاد اسلامی مبتنی بر مدل طراحی شده پژوهش حاضر باشد.

هدف این پژوهش عبارت است از بررسی تاثیر تمرینات حرکت درمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون. 24 بیمار مرد مبتلا به پارکینسون به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به شکل تصادفی، به دو گروه 12 نفری آزمایش و گواه (میانگین سنی و انحراف استاندارد به ترتیب 8/8 ± 00/62 و 5/5 ± 08/63) تقسیم شدند. به منظور ارزیابی کیفیت زندگی آزمودنی ها، از پرسش نامه PDQL استفاده شد. طی 10 هفته تمرینات کششی و مقاومتی، گروه گواه تحت درمان های دارویی معمول بودند؛ اما گروه آزمایش علاوه بر درمان های دارویی، هر هفته در چهار جلسه یک ساعته تمرینات حرکت درمانی شرکت کردند. یافته های چهار خرده مقیاس و شاخص کلی کیفیت زندگی بین دو گروه در پیش آزمون اختلاف معناداری را نشان نداد. پس از مداخله، شاخص کلی کیفیت زندگی و خرده مقیاس های علایم پارکینسونی، علایم سیستمیک، و عملکرد اجتماعی فقط در گروه آزمایش افزایش معنادار داشتند. در خرده مقیاس عملکرد هیجانی فقط در گروه گواه کاهش معنادار مشاهده شد. یافته های این پژوهش نشان داد تمرینات حرکت درمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون تاثیر مثبت دارد.