محمدسلطان حسینی

هدف از تحقیق حاضر، بررسی میزان شیوع دوپینگ و نوع مواد مصرفی در ورزش های مختلف جهانی در سال های 2004 و 2005 میلادی بود. به همین منظور اطلاعات مربوط به تعداد آزمایش های انجام شده و تعداد نمونه های مثبت گزارش شده در رشته های مختلف ورزشی از وب سایت های آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ و کمیته بین المللی المپیک کسب شد و از طریق آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج نشان داد که آزمایش های انجام شده در سال 2005 (183337 مورد) نسبت به سال 2004 (169187 مورد) 4/8 درصد و درصد نمونه های مثبت دوپینگی در سال مذکور (9/39 مورد) 4/34 درصد نسبت به سال 2004 (2909 مورد) افزایش داشته است. در مجموع 6818 مورد گزارش مثبت دوپینگ در این دو سال ثبت شده است. ورزش دوچرخه سواری در هر دو سال دارای بیشترین تعداد موارد مثبت گزارش شده است (1089 مورد) . بیشترین ماده دوپینگی در هر دو سال از نوع استروئیدهای آنابولیک بوده است (3055 مورد) و کانابینوئیدها (1021 مورد) و بتا 2 – آگونیست ها (990 مورد) در رده های بعدی قرار دارند. در کل نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف مواد نیروزا در ورزش در سطح جهانی بسیار زیاد است. به نظر می رسد در ایران نیز معضل دوپینگ در حال اپیدمی شدن است و افزایش آگاهی در این زمینه در پیشگیری از این عمل مفید واقع خواهد شد.

هدف کلی تحقیق حاضر، ارائه مدلی بر مبنای ادبیات تحقیقی در راستای توسعه وفاداریِ هواداران به برند تیم های لیگ برتر فوتبال ایران است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی است که به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق هواداران تیم های پرطرفدار لیگ برتر ایران (تراکتورسازی، استقلال، سپاهان، پرسپولیس و شاهین بوشهر) در یازدهمین دوره لیگ برتر سال 91-90 بودند. با توجه به عدم دسترسی به آمار دقیق و قابل اطمینان از تعداد هواداران تیم های مورد نظر، تعداد نمونه آماری از طریق فرمول کوکران، 382 نفر ارزیابی شد، که در نهایت 420 پرسشنامه در بین هوادارانی که به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شده بودند، توزیع و 409 پرسشنامه قابل بررسی و تحلیل ارزیابی شد. ابزار گردآوری تحقیق با اقتباس از پرسشنامه های وفاداریِ نگرشی گلادن و فانک (2001)، وفاداریِ رفتاری فینک و همکاران (2003)، جذابیت هویتِ آهرن و همکاران (2005)، همذات پنداریِ تیم-هوادار میل و آشفورث (2003 ) و پرسشنامه هویت تیمیِ کو (2009) تدوین شد. به طور کلی این پرسشنامه شامل پنج بخش و ویژگی های جمعیت شناختی و در مجموع شامل 34 سؤال است. روایی صوری براساس نظرهای پانزده نفر از محققان حوزه مدیریت و بازاریابی ورزشی انجام گرفت و براساس آزمون کندال روایی محتوایی پرسشنامه 79/0 محاسبه شد. مقدار پایایی نیز براساس آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 86/0 به دست آمد. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای 18SPSS و PLS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که ابعاد هویت تیمی تأثیر معناداری بر جذابیت هویت ندارد؛ جذابیت هویت تأثیر مثبت و معناداری بر همذات پنداری هوادار-تیم نشان داد (695/0 (β =؛ همذات پنداری هوادار-تیم تأثیر مثبت و معناداری بر وفاداری نگرشی (655/0(β = داشت؛ وفاداری نگرشی نیز تأثیر مثبت و معناداری بر وفاداری رفتاری نشان داد (727/0(β = .

تعهد سازمانی، نوعی نگرش شغلی است که در درک، فهم، پیش بینی رفتار سازمانی کارکنان اهمیت خاصی دارد. تعهد سازمانی ترکیبی از سه بعد عاطفی، عقلایی و هنجاری است و ماهیت ارتباط کارکنان با سازمان در هر یک از این ابعاد سه گانه متفاوت است و لازمه شناخت دقیق این فرایند، درک عامل مرتبط با آن در حیطه نیروی انسانی است. ازاین رو، این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین تعهد سازمانی با پایگاه مهارگری اعضای هیات علمی رشته تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور انجام شد. روش پژوهش توصیفی _ همبستگی و حجم نمونه برابر با 220 نفر از اعضای هیات علمی برابر با 83 درصد از حجم جامعه آماری بود. ابزار اندازه گیری نیز پرسشنامه تعهد سازمانی می یر (1991) و پایگاه مهارگری لونسون (1981) بود. داده های حاصل از ابزارهای اندازه گیری به وسیله روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج پژوهش حاکی از وجود ارتباط مثبت و معنی دار بین پایگاه مهارگری درونی با تعهد سازمانی و ابعاد آن و همچنین پایگاه مهار بیرونی (قدرت) با تعهد عقلایی و هنجاری و عامل شانس با تعهد عاطفی در سطح 01/0 P< بود.

توسعه هدفی است که بیشتر مردم آن را ضروری می دانند. شناخت تفاوت های موجود بین مناطق مختلف در استان از نظر میزان برخورداری از شاخص های گوناگون، به منظور تنظیم برنامه های متناسب با هر منطقه، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. این پژوهش با بهره گیری از روش تاکسونومی عددی، به سنجش توزیع فضایی شهرستان های استان اصفهان در زمینه مکان ها و فضاهای ورزشی با استفاده از هجده شاخص پرداخته است. هدف اصلی تحقیق یافتن میزان شکاف بین شهرستان ها از لحاظ برخورداری از امکانات و فضاهای ورزشی بود. جامعه آماری شامل کلیه شهرستان های استان اصفهان می شد. نتایج، گویای آن است که بیشترین بهره مندی شهرستان ها در بخش فضاها و مکان های ورزشی مربوط به شهرستان های اصفهان، کاشان، مبارکه و شاهین شهر است و شهرستان های خور و بیابانک، فلاورجان، نطنز، فریدون شهر، لنجان، نائین، خوانسار، برخوار و میمه و اردستان از محروم ترین شهرستان ها از نظر شاخص های مورد بررسی بودند. نتایج حکایت از نوعی نابرابری و عدم تعادل در زمینه توسعه مکان های ورزشی در شهرستان های استان اصفهان دارد. در این زمینه شهرستان اصفهان به دلیل داشتن مرکزیت سیاسی در استان، برتری خود را در شاخص های مورد بررسی حفظ کرده است.