پدیده بلوری زاده

دراین پژوهش رابطه بین سابقه ورزشی و تحلیل رفتگی دوندگان سرعت و استقامت بانوان تهران مورد بررسی قرار گرفت 60=N تحلیل رفتگی توسط پرسشنامه تحلیل رفتگی مسلخ MBI اندازه گیری شد میزان ابتلا به تحلیل رفتگی در این دوندگان با استفاده از شاخص های توصیفی در سه سطح متوسط کم وزیاد تعیین و مقایسه شد و سپس ارتباط بین سابقه ورزشی این دوندگان با تحلیل رفتگی شان از طریق آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج نشان داد که تحلیل رفتگی استقامت بانوان تهران در دو عامل خستگی عاطفی و بی هویتی با سابقه فعالیت آنها در این رشته ارتباط معکوس داشت هر دو این عوامل (خستگی عاطفی و بی هویتی ) نیز با یکدیگر ارتباط معنی دار و مستقیمی نشان دادند در عین حال دستاوردهای شخصی با هیچ یک از این دو عامل ارتباطی را به دست نداد نمرات تحلیل رفتگی دو گروه به طور کلی جدا از سه متغیر خستگی عاطفی بی هویتی و دستاوردهای شخصی به منظور مقایسه به صورت نمرات استاندارد در آمده و مقایسه گردید نتایج بر تفاوت این دو گروه از دوندگان دلالت داشت و در مقام مقایسه دوندگان استقامت تحلیل رفته تر از دوندگان سرعت نشان دادند

هدف اصلی این تحقیق شناسایی چالش های اقتصادی است که مربیان ورزشی زن با آن در دوران کرونا مواجه شده اند. تحقیق حاضر با رویکرد اکتشافی به صورت کیفی و از نوع رویکرد دیکلمن و همکاران (۱۹۸۹) انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق مربیان زن فعال در حوزه های مختلف ورزشی بودند که با روش نمونه گیری نظری و طرح نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود که محقق پس از انجام 20 مصاحبه به اشباع نظری رسید. تجزیه وتحلیل داده های تحقیق شش چالش اصلی اقتصادی مربیان زن را در شش مقوله آشکار کرد. مقوله های یافته شده عبارت بودند از: عدم حمایت دولت و بار اقتصادی، کاهش فعالیت کسب وکارهای خرد و کارآفرینانه ورزشی، عدم اعتماد اجتماعی، تبعات ابتلا و مرگ ومیر بر شرایط اقتصادی، کاهش اسپانسر و مشکلات اینترنتی و نبود بسترهای لازم در این زمینه. بنابراین، پیشنهاد می شود راهکارهای مناسب برای حل این مشکلات شناسایی و به کار گرفته شود تا مربیان زن بتوانند با مشکلات کمتری در این دوران بحرانی که نیاز به حمایت بیشتر احساس می شود، به انجام وظایف اصلی خود بپردازند و به توسعه ورزش زنان کمک کنند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجربه بازیکنان بسکتبال بانوان ایران از سوءرفتار در رابطه مربی- ورزشکار و تاثیر آن بر ادراک ورزشکاران از اثربخشی مربیگری است. این مطالعه به روش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام ورزشکاران زن تیم های شرکت کننده در مسابقات لیگ دسته یک و سوپرلیگ بسکتبال  با تعداد ۲۳۰ نفر از ۲۱ تیم (۱۱ تیم در لیگ برتر و ۱۰ تیم در لیگ دسته ۱) بود و نمونه گیری به شیوه در دسترس و تمام شمار انجام شد. به منظور بررسی و مطالعه اهداف پژوهش، از سه پرسشنامه- «پرسشنامه سوءرفتار» بلوری زاده (۲۰۱۳) با ۱۶ گویه (۸۸/۰ =α)، «پرسشنامه رابطه مربی- ورزشکار» جووت و تومانیس (۲۰۰۴) با ۱۱ گویه (۸۸/۰ α=) و «مقیاس ادراک اثربخشی مربیگری» کاواسانو و همکاران (۲۰۰۸) با ۲۴ گویه (۹۲/۰ =α)- و در تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری  (SEM) استفاده گردید. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که سوءرفتار مربیان اثرات منفی بر ابعاد ساختاری رابطه مربی- ورزشکار و ادراک ورزشکاران از اثربخشی مربیگری می گذارد (۵۹/۰-= β) و  (۴۹۲/۰-= β). بااین حال، تاثیر متقابل دو مؤلفه رابطه مربی- ورزشکار و ادراک ورزشکاران از اثربخشی مربیگری بر سوءرفتار مربیان تایید نگردید. همچنین نتایج نشان داد که متغیرهای رابطه مربی- ورزشکار بر روی ادراک ورزشکار از اثربخشی مربیگری (۷۸/۰= β) تاثیر مثبت دارد. این مطالعه بینشی را برای مربیان در مورد حفاظت از ورزشکاران در مقابل سوءرفتار فراهم می آورد که بتوانند ارتباط خود را با ورزشکاران بهبود بخشند و ورزشکاران نیز درک مثبتی از اثربخشی مربیگری داشته باشند.