تحلیل و طبقه بندی شیوه های تولید و تزیین سجاده های پارچه ای موجود در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
سجاده به عنوان یکی از منسوجات کاربردی برای اقامه نماز معمولاً با استفاده از بافت یا عملیات تکمیلی همچون سوزن دوزی و چاپ، با طرح محرابی تهیه می شود. جایگاه جغرافیایی و فرهنگی نمازگزاران و البته موقعیت اجتماعی آنها از جمله عوامل مهمی هستند که جنس، طرح و تزیین سجاده را تحت تأثیر قرار می دهند. ظاهراً بایست بهبود کیفی قالیچه های جانمازی را متناظر با رواج تشیع در عهد صفوی جستجو کرد اما به نظر می رسد سجاده های مبتنی بر بافت تار و پودی به روش ساده یا پیچیده (پارچه)، ابداع جدیدتری باشد که بر اساس نمونه های موجود، سابقه آن در ایران از عصر قاجار قابل بازیابی است. البته که پارچه با طرح محرابی، کارکردهای دیگری نیز دارد که مسئله پژوهش حاضر به حساب نمی آید. هدف این پژوهش، تحلیل و طبقه بندی انواع سجاده های قاجاری است که در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری شده و در قالب منسوجات دستگاهی درمقابل اقسام داری همچون قالی تعریف می شوند بنابراین پرسش آن است: چگونه می توان براساس شیوه های تولید و تزیین سجاده های پارچه ای محفوظ در موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن، نسبت به تحلیل و طبقه بندی آنها اقدام کرد؟ جهت انجام این مطالعه تاریخی به شیوه توصیفی تحلیلی و با استفاده از اسناد کتابخانه ای، نسبت به نمونه گیری سیزده قطعه به شیوه هدفمند اقدام شد. نتیجه نشان داد بیشتر سجاده های پارچه ای موزه ویکتوریا و آلبرت لندن با استفاده از عملیات تکمیلی همچون انواع روش-های سوزن دوزی مبتنی بر نخ کشی تاروپود پارچه یا پنبه دوزی و چاپ قلمکار تولید شده و فقط تعداد نمونه معدودی با تکنیک-های حین بافت اجرا شده اند. سجاده های سوزن دوزی به شیوه نخ کشی تار و پود پارچه با بیشترین کمیت آماری و محدودیت رنگی (سفید)، کوچک ترین ابعاد را دارند و انواع پنبه دوزی که به لحاظ کمّی در مرتبه بعدی قرار می گیرند، بزرگ ترین اندازه ها را به خود اختصاص می دهند. سجاده های قلمکار از برخی جهات همچون ابعاد بزرگ، طبیعت گرایی و گستردگی رنگ پردازی نظیر انواع پنبه دوزی هستند. درباره نقش-پردازی سجاده ها، صور هندسی و گیاهی نسبت به دیگر اقسام پیشی دارد اما کتیبه نگاری و نقش مایه های انسانی و جمادی نیز قابل بازیابی است.An Analysis and Classification of Textile Prayer Mats in the Victoria and Albert Museum
Islamic prayer mats, on which Muslims perform salah, are traditionally woven on simple vertical frames (dar) or more sophisticated handlooms (dastgah), with an iconic mihrab design that is either woven into them or added later by embroidery or printing. This study analyzes prayer mats from Qajar Iran and classifies them based on weaving and decoration techniques. For this purpose, it looks at those in the Victoria and Albert Museum (V&A), all of which are produced on looms (as opposed to dar-woven textiles such as rugs). The research question is: How can we categorize the V&A’s Qajar - era prayer mats according to their decoration technique? Conducted as historical and descriptive-analytical research, the study analyzed 13 randomly-selected Qajar -era prayer mats from the V&A’s collection. It found that the decoration on most of the mats was added after weaving — using techniques such as drawn thread work (Sokme Douzi), silk embroidery, cotton embroidery and woodblock printing (Qalamkar) — with only a few mats having designs woven into them. Technical limitations of looms for weaving the symmetrical mihrab design may have contributed to the greater popularity of embroidery and printing, which offer more technical freedom to producers. Although popular across Iran, the decoration techniques used for the studied mats are often considered originally Isfahan handicrafts. Among the V&A’s prayer mats, most are decorated using drawn thread work and cotton embroidery, while cotton embroidery and block printing are the favored techniques for the larger mats, drawn thread work is more common in small sizes. All of prayer mats are entirely made of linen, silk or cotton, may have a chintz lining (if existing), with most of them featuring hems made of a type of patterned fabric, known as moharramat. Regarding the motifs used, geometricm, vegetal designs and Islamic inscriptioncomprise the majority; human figures and objects are also present, but to a lesser extent.