جنسیت زدگی نشانه ها در خود - نگاره های زنان (مطالعه موردی: آثار هنرمندان پسامدرن) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
کارکرد نظام های زبانی که یک پیام را توسط نشانه ها منتقل می کنند، تثبیت واقعیت و طبیعی سازی آن بوده که این امر خالی از ایدئولوژی و لایه های معنایی نمی باشد و افراد یک جامعه به جهت دریافت پیام، نشانه ها را در قالب قراردهای فرهنگی می آموزند. بازنمایی تصویری از طریق نظام زبانی بصری در طول تاریخ ایده ها و باورهایی از تمام امور، نظیر جنسیت و هویت را پدید آورده است و جامعه آن ها را فرا گرفته است. هنرمندان پست مدرن که همواره در پی ساختارشکنی و آشنایی زُدایی هستند، در آثار خود به نقد باور های طبیعی سازی شده در جامعه، از طریق بازنماییِ هنجارشکن و نامتعارف، می پردازند. در این پژوهش خودنگاره های عکاسان پست مدرن که توسط دال های بصری ، قراردادهای از پیش تعیین شده ی هویت و جنسیت را به چالش کشیدند، مورد توجه قرار گرفته و با اتکا به دیدگاه اُمبرتو اِکو تحلیل شده است. هدف از این کار کشف لایه های معنایی و وجوه اشتراکِ آثار و واسازی ایماژهای مسلط هویت و جنسیت در عصر حاضر است. نمونه مورد مطالعه، خودنگاره های سه عکاس پست مدرنِ زن، سیندی شرمن، کلود کائون و جیلیان ورینگ می باشد. نتایج نشان می دهد که خوانش عکس غالباً امری بین الاذهانی است و کیفیت خوانش به حلقه خوانندگان وابسته است. به علاوه، فهم متن همواره نوعی غیرطبیعی سازی آن است. نتایج همچنین بیانگر آن است که آثار مورد بحث صرفاُ ارجاع به خود نبوده و در آن ها از رمزگانی بهره برده شده که بر جنسیت زده بودن نحوه بکارگیری نشانه ها در بازنمایی زن تأکید دارد.Sexualization of signs in women's self-portraits (Case study: works of postmodern artists)
The function of language systems that convey a message through signs is to stabilize reality and naturalize it, which is not devoid of ideology and layers of meaning, and the people of a society learn signs in the form of cultural conventions in order to receive the message. Image representation through the visual language system throughout history has created ideas and beliefs about all matters, such as gender and identity, and society has embraced them. Postmodern artists, who are always looking for deconstruction and defamiliarization, in their works criticize the naturalized beliefs in society through unconventional and unconventional representation. In this research, the self-portraits of postmodern photographers, who challenged the predetermined conventions of identity and gender by visual signs, were taken into consideration and analyzed based on Umberto Eco's point of view. The purpose of this work is to discover the layers of meaning and commonalities of the works and to deconstruct the dominant images of identity and gender in the present era. The studied sample is the self-portraits of three female postmodern photographers, Cindy Sherman, Claude Caon and Jillian Waring. The results show that photo reading is often an intersubjective affair and the quality of reading depends on the circle of readers. In addition, understanding the text is always a form of its denaturalization. The results also show that the discussed works are not only self-referential and they use codes that emphasize the gendered nature of the way signs are used in the representation of women.
تبلیغات
