مضامین عرفانی در دیوان فانی خویی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
فانی خویی (متوفی 1225 ق.) عارفی شاعر و حکیمی جامع است که در آثار قلمی خود به ویژه در دیوان اشعار، نشان می دهد که مضامین عرفانی دلمشغولی همیشگی او بوده است و به همین دلیل به نکات دقیقی در عرفان نظری و عملی اهمیت می دهد و بیش از هر مفهومی از نظریه وحدت وجود با بیان های مختلف دفاع می کند. سپس در پیروی از سبک خراسانی و عرافی و به تبعیت از سنایی و عطار و مولوی در زمینه عشق الهی هنرنمایی می کند. سیر و سلوک صوفیانه را با مبارزه با نفس و اندیشه کثرت گرایانه دنبال می کند و با دیدگاهی، عرفانی به امام علی (ع) می نگرد و در مقامات عرفانی به فقر و همچنین فنا و بقا بیشتر اهمیت می دهد. وابستگی خود را به عرفان شیعی به صراحت بیان می دارد و فلسلفه زندگی انسان را در عشق به محبوب ازلی ترسیم می نماید. به همین دلیل این شاعر حکیم را می توان از عارفان بزرگ شیعه در ادبیات فارسی به شمارآورد.Mystical Themes in Divan Fāni Khoei
Fāni Khoei (deceased 1846) is a mystical poet and a comprehensive sage who shows in his written works, especially in his poems, that mystical themes have been his constant preoccupation. For this reason, he gives importance to precise points in theoretical and practical mysticism and defends the theory of the unity of existence with different expressions more than any other concept. Then, following the Khorasani and Iraqi style, and following Sana'i, Attar, and Molavi, he performs art in the field of divine love. It also follows the Sufi path by fighting against the ego and pluralistic thought and he looks at Imam Ali (a.s.) from a mystical point of view and gives more importance to poverty as well as death and survival in mystical authorities. It clearly expresses its dependence on Shiite mysticism and draws the philosophy of human life in love for the eternal beloved. For this reason, this wise poet can be considered one of the great Shiite mystics in Persian literature.
تبلیغات
