جایگاه رهبانیت در عرفان ابن عربی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مفهوم رهبانیت از عناصر مهم گرایش های صوفیانه جهان اسلام است و بالتبع در منظومه فکری عرفانی ابن عربی نیز جایگاه ویژه ای دارد، لذا در این مقاله این مفهوم بررسی و نسبت آن با منظومه عرفانی ابن عربی سنجیده می شود. نتایج تحقیق نشان داد که رهبانیت در اندیشه ابن عربی پیوند وثیقی با کشف و مشاهده دارد که محور نظام عرفانی وی است. از نظر وی رهبانیت طریق و مسیری است که موجب تسریع در دستیابی به مشاهده می شود و بدین سان سالک را در فنا فی الله یاری می رساند. ازاین رو برای مشاهده مراتبی قائل است که هر مرتبه با مرتبه ای از وجود تناسب دارد. ابن عربی رهبانیت را در عزلت، سکوت، عبادت، بی خوابی و گرسنگی می داند و این ها را مقدمه رسیدن به مقام برای هر سالک بیان می کند.The place of Monasticism in Ibn Arabi’s Mysticism
Ibn Arabi is one of the greatest mystics in the Islamic world, whose numerous works are one of the main and rich sources of theoretical mysticism. The concept of monasticism is one of the important elements of the Sufi tendencies of the Islamic world and consequently has a special place in Ibn Arabi's mystical intellectual system. Therefore, in this article, this concept is examined and its relation with Ibn Arabi's mystical system is measured. Monasticism in Ibn Arabi's thought is closely related to discovery and observation, which is the axis of his mystical system. According to him, monasticism is a path that accelerates the attainment of observation and thus helps the seeker in the annihilation of God. Hence, he considers the order of observation to be proportional to each order of existence. This article is a library method. Data collection is obtained from various texts, publications and internet search. The results of the research showed that Ibn Arabi considers monasticism in solitude, silence, worship, insomnia and hunger, and states these as the prelude to reaching the position for every seeker
تبلیغات
