ترتیب انواع افزوده در فارسی گفتاری معیار؛ پژوهشی پیکره بنیاد (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این پژوهش کاربرد و ترتیب انواع افزوده در بندهای بی نشان فارسی گفتاری با استفاده از داده های طبیعی بررسی شده است. بر اساس داده های پژوهش (1506 بند بی نشان) میزان کاربرد افزوده از بقیه سازه های بند (فاعل و موضوع های درونی فعل) بیشتر است و این سازه در همه جایگاه های بند استفاده می شود، هر چند کاربرد آن در جایگاه های اول تا چهارم بیشتر است. این رفتار با توجه به ماهیت افزوده به عنوان سازه ای توضیحی که اطلاعاتی درباره رویداد و مشارکان آن به دست می دهد، رفتاری منطقی است. به علاوه، بر اساس تقسیم بندی انواع افزوده ، مبتنی بر داده های پژوهش، پنج افزوده توصیفی، زمان، مکان، حالت و مقدار پرکاربردترین افزوده ها هستند. افزوده زمان در ابتدای بند، قبل یا بعد از فاعل، و افزوده توصیفی در میانه بند و در همراهی با موضوع های درونی و/یا فعل بند بیشتر به کار می رود. با این وجود به نظر نگارنده برای تعیین جایگاه افزوده های مکان، زمان و حالت باید پیکره های بزرگتر فارسی گفتاری معیار بررسی شود. نتایج این مطالعه برای تحقیقات مختلف از جمله ترتیب سازه های فارسی، تفاوت های گفتار و نوشتار سودمند است.The Order of Different Types of Adjuncts in Standard Spoken Persian; a Corpus-Based Study
Adjunct is an optional or secondary element used in a sentence to provide excess information about the action, participants, time, place, etc. The present paper studied the application and order of different types of adjuncts in the standard spoken Persian. Using corpus-based methods, the study showed that the usage of adjuncts is more than that of other main constituents (i.e. subject, verb, internal arguments), and it is used in all places of clause. Additionally, the types of descriptive, time, place, manner and quantity are the most used adjuncts in the standard spoken Persian with adjunct of time applied mostly at the beginning of the clause and around subject, and the descriptive one used dominantly in the middle of the clause and alongside verb and internal arguments. Accordingly, based on the type of adjuncts their places in clause, it can be concluded that expressing the time of an action for Persian speaker is the foremost priority in the spoken variety. The results can be useful to studies exploring word order in Persian language, differences of spoken and written varieties, and discourse analysis.
تبلیغات
