آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۱

چکیده

  مقاله حاضر در پی مقایسه گفتمانی موسیقی دوره مشروطه با انقلاب 57 است. در دوره مشروطه تصنیف های عارف قزوینی و سپس محمدتقی بهار (اواخر قاجار و اوایل پهلوی اول) به عنوان نمونه انتخاب شده اند. عارف مشهورترین تصنیف ساز این دوره است که آثارش همچنان در تاریخ اجتماعی و موسیقی ایران باقی مانده است. «کانون موسیقی چاووش» نیز به عنوان نمونه ای برای تصنیف های دوره انقلاب 57 برگزیده شده است. این کانون مشهورترین و نیز منسجم ترین گروه موسیقی است که آثار انقلابی خود را بر اساس دستگاه های موسیقی ایرانی آفریده است. تفاوت های اجتماعی دو دوره، تولید محتوایی متفاوت نیز داشته است؛ از این رو اشعار دوره مشروطه کمتر حالتی حماسی دارند و بیشتر با غم و اندوه روایتگر اوضاع اجتماعی اند. اشعار در دوره انقلاب 57 به ویژه تصنیف های ساخته شده توسط کانون چاووش، بیشتر حالتی حماسی داشته و در پی تهییج جامعه نیز برمی آیند. این وضعیت به لحاظ فرم نیز قابل مشاهده است؛ موسیقی دوره انقلاب 57 مارش گونه و مهیج و به طور کلی «رزمی» است برخلاف موسیقی مشروطه که حزن انگیز و شِکوه گر است و هردوی این ها نشان از وضعیت اجتماعی و گفتمان اجتماعی هر دوره دارند. نوع اجرای ریتم ها و سرعت در هر دوره و مقایسه آنها نشان از تفاوت های هنری دو دوره دارد که متأثر از فضای گفتمانی دو دوره تاریخی است.

Transformations of musical discourse: A comparative analysis of music in the era of Constitutional Revolution and the time of 1979 Revolution

The present article seeks to compare the discourse of music during the Constitutional period with the 1979 revolution. In the Constitutional period, the ballads of Aref Qazvini and then Mohammad Taqi Bahar (late Qajar and early Pahlavi period) have been selected as examples; Aref is the most famous composer of this period, whose works have remained in the social and musical history of Iran. "Chavush Music Center" has also been chosen as an example for the ballads of the 1979 revolution; This center is the most famous and also the most coherent music group that has created its revolutionary works based on Iranian musical instruments. The social differences of the two periods have also produced different content; Therefore, the poems of the constitutional period have less of an epic mood and are more sad narrating the social situation. Poems during the 1979 revolution, especially the ballads composed by the Chavoush Center, were mostly epic in nature, and they were meant to excite the society. This situation can also be seen in terms of form; The music of the79th revolution period is march-like and exciting and generally "martial" in contrast to the constitutional music which is sad and glorious, and both of these show the social status and social discourse of each period.

تبلیغات