The Effect of a Spirituality Therapy Training Program on Quality of Life and Spiritual Intelligence among Students with Visual Impairments (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
The aim of this study was to investigate the effect of a spirituality therapy training program on quality of life and spiritual intelligence among students with visual impairments. The methodology was of an experimental type with a pretest-posttest design and a control group. The statistical population included visually impaired students, studying at Shoorideh Shirazi School for the Blind in the academic year 2019-2020, among them 32 visually impaired students were purposefully selected, randomly divided into two experimental (16 subjects) and control (16 subjects) groups. The instruments used in the study were the Quality of Life Questionnaire (1992) and the King Spiritual Intelligence Scale (2008), both filled out by the students in both groups as a pretest before the program. The spirituality therapy training program, consisting of 12 sessions, was presented to the experimental group for two months in the form of two 65-minute sessions per week. It is worth mentioning that the control group did not receive any training from the researcher and that they only received the same daily school educational program that was offered to the experimental group as well. Upon completion of the training program, the Quality of Life Questionnaire and the King Spiritual Intelligence Scale were completed by the students as a posttest. SPSS software was used to analyze data. And mean and standard deviation were used in the descriptive statistics section. In addition, a univariate analysis of covariance was used in the inferential statistics section. The results obtained from this study showed that spirituality therapy training improved quality of life and spiritual intelligence among students with visual impairments. Therefore, it can be concluded that the spirituality therapy training program can help enhance quality of life and spiritual intelligence among students with visual impairments.تاثیر برنامه تمرینی درمان معنوی بر کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان با نقص بینایی
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر یک برنامه آموزشی معنویت درمانی بر کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان دارای آسیب بینایی بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل، و جامعه آماری شامل دانش آموزان کم بینای مدرسه نابینایان شوریده شیرازی در سال تحصیلی 98-98 بود که از بین آنها 32 دانش آموز به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه، پرسشنامه کیفیت زندگی (1992) و مقیاس هوش معنوی کینگ (2008) بود که هر دو توسط دانش آموزان هر دو گروه به عنوان پیش آزمون قبل از برنامه تکمیل شد. برنامه آموزشی معنویت درمانی شامل 12 جلسه به مدت دو ماه در قالب دو جلسه 65 دقیقه ای در هفته به گروه آزمایش ارائه شد. گروه کنترل هیچ آموزشی به جز برنامه آموزشی روزانه مدرسه دریافت نکردند. پس از اتمام برنامه آموزشی، پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس هوش معنوی کینگ توسط دانشجویان به صورت پس آزمون تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS، در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که آموزش معنویت درمانی باعث بهبود کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان دارای آسیب بینایی می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزشی معنویت درمانی می تواند به ارتقای کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان دارای آسیب بینایی کمک کند.
معنویت درمانی ،کیفیت زندگی ،هوش معنوی ،دانش آموزان با نقص بینایی،