Self-Compassion in Diabetic Patients: Relationships of Type-D Personality with Psychological Well-Being and Self-Care (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
Objective: This research investigated the mediating role of self-compassion in the relationship of type D personality with psychological well-being and self-care behaviors in patients suffering from type 2 diabetes. Research Method: The statistical population of this research included all patients with type 2 diabetes in the cities of Rasht and Rezvanshahr in 2020-2021. In this descriptive cross-sectional study, 368 patients were selected through purposive consecutive sampling. The participants completed the questionnaire of the summary of diabetes self-care activities (SDSCA), type D personality scale (DS-14), Ryff's scale of psychological well-being (RSPWB), and self-compassion scale – short form (SCS-SF). The data were processed through structural equation modeling (SEM) in AMOS-24. Bootstrapping was carried out by Preacher and Hayes’ (2008) macro to analyze the mediating relationships. Results: According to the bootstrapping analysis, self-compassion plays a significantly mediating role in the relationship of type D personality with psychological well-being and self-care behaviors (in all cases p<0.0001). The coefficient of determination of the final model demonstrated that all exogenous and medicating variables can predict 89% of the psychological well-being changes and 87% of self-care behaviors. Conclusions: Self-compassion can serve as a buffer and reduce the destructive effects of the type D personality on the psychological well-being and self-care behaviors in diabetic patients. Thus, taking measures to train and strengthen self-compassion is essential in the psychological treatment of diabetic patients.خودشفقت ورزی در بیماران دیابتی: روابط تیپ "دی" شخصیت با بهزیستی روانشناختی و خودمراقبتی
هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه ای خودشفقت ورزی در رابطه میان تیپ شخصیتی D با بهزیستی روان شناختی و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ دوانجام شده است. روش: جامعه آماری این پژوهش تمامی بیماران مبتلا به تیپ 2 دیابت را در شهرهای رشت و رضوانشهر در سال 2020-2021 دربر می گرفت. در این مطالعه توصیفی-مقطعی 368 بیمار به روش نمونه گیری هدفمند و پیاپی انتخاب شدند و به پرسشنامه اعمال خودمراقبتی بیماران دیابتی (SDSCA)، مقیاس تیپ D شخصیت (DS-14)، مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (RSPWB) و پرسشنامه خودشفقت ورزی (SCS-SF) پاسخ دادند. داده ها از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) با برنامه نرم افزاری AMOS-24 پردازش شد. جهت تحلیل روابط واسطه ای نیز از روش بوت استرپ در برنامه MACRO پریچر و هایز (2008) استفاده شد. یافته ها: تحلیل بوت استراپ آشکار ساخت خودشفقت ورزی در رابطه در رابطه میان تیپ شخصیتی D با بهزیستی روان شناختی و رفتارهای خودمراقبتی به طورمعنی داری میانجیگری می کند (در تمامی موارد 0001/0 p<). ضریب تعیین الگوی نهایی نشان داد تمامی متغیرهای برونزا و میانجی، می توانند به ترتیب 89 درصد از تغییرات بهزیستی روان شناختی و 87 درصد از رفتارهای خودمراقبتی را پیش بینی کنند. Conclusions: خودشفقت ورزی می تواند همانند یک ضربه گیر اثرات مخرب تیپ D شخصیت را بر بهزیستی روان شناختی و رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت کاهش دهد. بنابراین اق داماتی در جهت آموزش و تقویت خود شفقت ورزی موضوعی ضروری در درمان روان شناختی مبتلابان به دیابت تلقی می شود.
خودشفقت ورزی ،دیابت میلیتوس نوع -2 ،خود مراقبتی ،شخصیت تیپ D ،بهزیستی روانشناختی،