بررسی تأویلی- عرفانی آیات مربوط به حضرت آدم(ع) و حوا در کتاب اساس التأویل قاضی نعمان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
خداوند در قرآن کریم، سرگذشت بسیاری از پیامبران را در قالب تمثیل، تشبیه و مهم تر از آن درقالب داستان بیان کرده است. با توجه به اهمیت موضوع آفرینش آدم به عنوان اولین انسان، در قرآن کریم این مسئله مورد توجه بوده است و مفسران بسیاری در ذیل آیات مربوط به قصه آفرینش آدم، دیدگاه های متعددی را مطرح کرده اند. قاضی نعمان نیز در کتاب اساس التأویل ، دیدگاه های تأویلی و عرفانی خود را درمورد قصه خلقت آدم بیان داشته است. نوشتار حاضر درپی یافتن پاسخ این سوال است که دیدگاه قاضی نعمان در ذیل آیات مربوط به حضرت آدم و حوا چیست؟ براین اساس، این مقاله برمبنای روش اسنادی- تحلیلی می کوشد مبانی فکری قاضی نعمان را موردبررسی و نقد قراردهد. یافته های تحقیق نشان می دهد، قاضی نعمان، در تفسیر و به ویژه در تأویلات عرفانی بیشتر از تراوشات ذهنی خود بهره جسته و به صورت ذوقی مطالبی را بیان نموده است و جز درموارد بسیار کمی از روایات اهل بیت (ع) بهره برده است و علاوهبر آن، اشاره ای به منابع تأویلات خود نمی کند.Mystical Interpretation of Verses about Adam & Eve in “Asas Al-Ta’wil” of Al- Qadi Al-Nu’man”
In the Holy Qur'an, God has told the story of many prophets in the form of allegory, simile and more importantly in the form of story. Given the importance of the subject of Adam's creation as the first human being, this issue has been addressed in the Holy Qur'an, and many commentators have offered several views on the subject of the creation story. Al-Qadi Al-Nu’man also expressed his mystical and interpretive views on the creation story in his book The Basis of Interpretation. The present article seeks to answer the question: What is the view of Al-Qadi Al-Nu’man in the following verses concerning Adam and Eve? Accordingly, this paper, based on the documentary-analytical approach, seeks to examine and criticize Al-Qadi Al-Nu’man 's intellectual foundations. The findings of this study show that Al-Qadi Al-Nu’man, in his commentary and especially in his mystical interpretations, has used his mental abstractions more than his mental exhortations, except in very few cases of Ahlul-Bayt (AS) narrations. Slave, and in addition, does not mention the sources of his commentary.
تبلیغات
