عاطفه گرایی در مکتب اخلاق مولوی با محوریت اخلاق مراقبت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هر بار که در اقیانوس عمیق اندیشه مولوی غور می کنیم، وجهی نو در مقابل دیدگانمان ظاهر می شود که گویی اولین باری است که با چنین تفکری آشنا می شویم اما، این بار تحیر، افزون تر است چراکه، مکتب اخلاقی جدیدی که با نام اخلاق مراقبت، در قرن نوزده و بیست میلادی با پیشر فت های روان شناختی و روان کاوی انسان در اروپا مطرح است، مولوی قرن ها قبل بدان دست یافته و موشکافانه و البته جامع تر آن را طرح می نماید و همین یک نکته برای توجیه اعجازآمیز بودن مکتب اخلاقی وی، که هنوز هم سرمشق آموزه های اخلاقی است، کفایت می کند. یکی از رهیافت های اخلاق مراقبت[1]، عاطفه گرایی است که در این مقال، نحوه طرح آن در آثار مولوی، با برجسته سازی این نکته که عاطفه گرایی اخلاقی مولوی با خدا آغاز و به خدا می انجامد، مورد تعمق قرار گرفته حال آن که، مبنای عاطفه در مکتب اخلاقی غربی، بر عاطفه مخلوق متکی است، جای تامل دارد.Emotion-Oriented Approach in Rumi's View on Islamic Moral Focusing on Ethics of Care
Any time one delves deep into Rumi's thoughts, a new aspect appears before him as if it is the first time one faces such a thought. However, this time the surprise is greater because the new ethic school named ethic of care raised through developments in human psychology and psychoanalysis in the 19 th and 20 th centuries in Europe had been achieved and raised by Rumi rigorously and of course more comprehensively centuries ago. This matter is sufficient to justify his ethics as wonderful, which is still an example of moral teachings.One of the approaches for ethics of care is emotion whose layout in the works of Rumi has been deeply studied in this paper highlighting the fact that Rumi's ethical emotion started and ended with God. It deserves reflection that in western ethical school, emotion is created based on human one. And only such a drawback can challenge the whole school.
تبلیغات
