تحلیل شکر و ناسپاسی در متون عرفانی با تکیه بر مثنوی عمده الاشعار (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ناسپاسی و ناشکری به معنی نادیدن لطف منعم است و مراتبی دارد که به شکر زبانی اعتراف به نعمت، شکر قلبی دانستنِ نعمت از خدا، و شکر عملی اطاعت از منعم تقسیم می شود. شکر در حوزه اخلاقیات بررسی می گردد و یکی از مقامات عرفانی است.قاسمی گنابادی لطف حق را سرچشمه فیوضات الهی می داند که باعث می گردد نعمات بر عبد عطا شود. ازاین رو، اگر بنده به ولایت امیرالمؤمنین که مهم ترین و بزرگترین نعمت الهی است؛ معتقد و ملتزم باشد، و از تکبر و خودبینی، آزار و اذیت دیگران خودداری کند، بصیرت او گشوده گردیده و نعمت منعم را در می یابد. آن هنگام است که شکر ایزد گزارده شده است.از آن جا که ناظم، قاسمی گنابادی، در قرن ده هجری قمری می زیسته و گفتمان غالب جامعه ایدئولوژی شیعی است، رمزگان تشیع محبت امیرالمؤمنین و اوصیا ایشان در جای جای منظومه بیان شده و از مهم ترین و برجسته ترین و بنیادی ترین نعمات الهی معرفی می گردد.Analysis of Gratitude and Ingratitude in Mystical Literature Exclusively Masnavi Omdatul Ashaar
Ingratitude, and thanklessness means Mun is invisible thanks to the blessing of having that confession Sugar, Sugar heart knowing God's blessings, and thank beneficent act of obedience to split. Sugar in the field of ethics is checked, and one of the mystical divine blessings Ast.qasmy GONABADI thanks to the source of the blessings that will be given to Abdul. Therefore, if I am ill province is the biggest blessing of God; believe and be committed, and of arrogance, refuses to harass others, opened his intuition and finds beneficent blessings. and most fundamental is Allah's blessings.
تبلیغات
