«تأملی در جایگاه و اندیشه های جلال الدین سیوطی در تصوّف و عرفان اسلامی» (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
جلال الدین سیوطی (849 911 ه .ق)، فقیه، محدّث و مفسّر بزرگ اهل سنت در سده دهم هجری، به دلیل جامعیت علمی اش دارای آثار گران بهایی در علوم مختلف اسلامی است. گرچه مهمترین و بیشترین آثار وی درباره قرآن، حدیث تاریخ، فقه و ادبیات عرب است، اما با نوشتن آثاری همچون تأیید الحقیقه العلیه و تشیید الحقیقه الشاذلیه گرایش خود را به صوفیان و تصوف نشان داده و در عین انتقاد از صوفی نماها به دفاع از صوفیان برخواسته است. وی در آثار صوفیانه خود در صدد بیان آراء و اندیشه جدیدی برنیامده است و بیشتر مطالب بزرگان صوفیه را نقل کرده است. اگرچه او از کمال الدین محمد بن محمد بن عبدالرحمن شافعی معروف به «ابن امام الکاملیه» و از شمس الدین محمد بن عبدالدائم صوفی خرفه گرفته است و از این طریق به سه سلسله احمدیه، قادریه و سهروردیه می رسد، اما قرائنی نیز دال بر ارتباط او با سلسله شاذلیه وجود دارد.A Survey on the Position Of Jalal Al-Din Suyūti in Islamic Sufism and his Ideas about it
Jalal Al-Din Suyūti(849 -911A.H) is Sunnite great Jurisconsult, translator and commentator. He has wrote various works about Islamic sciences. Although, majority of his works are referring to the holy Quran, narrative (Hadith), history, Islamic Jurisprudence, and Arabic literature, other ones such as Tayid Al-HaqiqahAl- aliyyahand Tashyid Al-Al-Tariqah Al-Shazliyyah show his Sufi tendencies. He at the same time criticizes those persons that claim allegedly are Sufi and defends real ones. Jalal Al-Din in his Sufi works has not offered new Ideas and opinions, but rather has tried to transmit other Sufi Mentor’s thoughts. He has received his Sufi cloak from Kamal Al-Din, the so called Ibn Imam Al-Kameliyah, and Shams Al-Din Mouhammad, and because of this he can be attached to Ahmadiyyah, Qaderiyyah, and Suhrawardiyyah orders. But there are some indications which refer to his relation with Shazliyyah order.
تبلیغات
