گفتمان مسلط بر نظام آموزشی زنان در کتاب های درسی دبیرستانی (1320- 1345) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با تشکیل سلسله پهلوی، آموزش نوین زنان ایران از ضرورت های پروژه ی نوسازی ایران تعریف شده بود. در نتیجه، آموزش زنان در فضای گفتمانی نوسازی و نوگرایی که حکومت پهلوی خود را منادی آن می دانست، قرار گرفت. با از میان رفتن انسداد سیاسی پس از خروج رضاشاه از ایران، آموزش نوین زنان دچار آشفتگی رویکردی و گفتمانی شد. با قدرت گیری گفتمان های رقیب حکومت و امکان کنش گری آن ها در عرصه قدرت، فضای گفتمانی مسلط بر نظام آموزشی زنان، یکپارچگی و انسجام خود را از دست داد و دال مرکزی نوگرایی که پیش تر در عصر رضاشاه، طرح ها و برنامه های آموزشی زنان را حول خود شکل داده بود، از میان رفت؛ این مسئله منجر به شکل گیری، الگوی «زن مسلمان» در کنار «زن مدرن» شد. از طرفی، این برهه ی تاریخی، از حیث مسئله ی آموزش زنان، دوره ی تکوین اولیه ی سیاست ها و برنامه های آموزشی است که نهایتاً منجر به انقلاب آموزشی در 1345 ش شد. این پژوهش با استفاده از مفهوم سنتی پیوستگاری در تاریخ و روش توصیفی تحلیلی در پی بررسی رویکردها ، طرح ها و آهنگ تغییرات برنامه های آموزشی دختران در کتاب های درسی دبیرستان، برای تشریح چگونگی هویت یابی زنان، نقش و جایگاه آنان در فرایند مدرنیزاسیون ایران است.The dominant discourse over women’s education in high school text books (1320-1345 S.H)
With the rise of the Pahlavid dynasty, the modern education of women became a necessity for the innovation project in Iran. Therefore, women education became pivotal in the discourse of modernization advocated by the Pahlavid dynasty. Due to the political standoff as a result of Reza Shah’s exit from Iran, the modern education for women underwent discourse turmoil. With the empowering of the rival discourses and their arrival on the political scene, the dominant discourse for women education lost its vigor and the central focus of innovation which was predominant in Reza Shah’s era lost its force. This led to the formation of the concept of “Muslim Woman” versus “Modern Woman”. This historical era, regarding the education of women, is the time of the formation of policies and educational programs which finally led to the educational revolution in 1345 S.H. This Study employing the traditional continuity concept in history through a descriptive – analytical approach intends to survey the plans, and the pace of the changes in girls’ educational programs as reflected in high school text books, in order to identify the identity of women and their role in the modernization of Iran.Key Terms: Women education, Innovation, Educational policies, Mohammad Reza Shah
تبلیغات
