آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۷

چکیده

دوره ای که نجم الدین رازی در آن می زیسته، دوره ای است که ادب فارسی از حیث تأثیرپذیری از قرآن و حدیث و ادب عربی در اوج و شکوفایی است. بی گمان «مرصاد العباد» و دیگر آثار جاودانه شیخ نجم الدین رازی ، عارف برجسته قرن هفتم هجری، باید از مظاهر تجلّی معارف اسلامی و ادب عربی در شعر فارسی محسوب گردد. نجم الدین رازی به مخازن غنی و سرشار قرآن و حدیث شوقی وافر داشت و از احادیث منقول از پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) در جهت بیان مقاصد خود بهره جسته است. او در ضمن طرح و شرح آموزه های عرفانی خود، گهگاه اشعاری نیز سروده و جهت تلطیف بحث، در لابه لای مطالب جای داده است. مطالعه در این اشعار نشان می دهد که اگرچه این اشعار، به لحاظ زیبایی های شعری، در حدّ متوسط است، امّا تجلی قرآن و حدیث در آن هویداست. وی به شدّت تحت تأثیر قرآن کریم بوده و از گنجینه احادیث نبوی نیز بهره کافی داشته است.

Reflection of Quran and Hadith in Sheikh Najm al-Din Razi’s Poetries

The period in which Najm al-Din Razi lived is the period in which Persian literature was at its peak in terms of being influenced by Qur'an and Arabic hadith and literature. Undoubtedly, "Mirṣād al-ʻibād " and other immortal works of Sheikh Najm al-Din Razi, - prominent mystic of the seventh century – should be considered as the manifestation of Islamic mysticism and Arabic literature in Persian poetry. Najm al-Din Razi was very interested in the rich reservoirs of Qur'an and Hadith; he applied hadiths narrated from Holy Prophet (Mohammad) and Imams in order to express his intentions. In addition to outlining his mystical learnings, he occasionally composed poems and placed them in the margins of subjects.  Studying such poems shows that although these poems are moderate in terms of aesthetics, but the manifestation of Qur'an and hadith is evident in it. He was strongly influenced by Holy Quran and benefited greatly from the treasure of prophetic hadiths.

تبلیغات