ریشه یابی روش تفسیر تطبیقی نجارزادگان در میراث تفسیری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
آثار تفسیری با عنوان «تفسیر تطبیقی» در چند دهه اخیر گسترش قابل توجهی داشته است. در حالی که مباحث تفسیرپژوهی پا به پای آن رشد نکرده است. یکی از مهم ترین این مباحث، روش تطبیق است که نیاز به شناسایی دارد. این تحقیق، به طور خاص، روش تطبیق را در آثار نجارزادگان بررسی می کند. روش وی بر سه مرحله نقل، تبیین و نقد آراء مبتنی است. از آنجا که همین مراحل در تفاسیر سنتی، شاخصه های کلی متن تفسیری را تشکیل می دهد، روش وی را می توان در تاریخ تفسیر ریشه یابی کرد. در این بررسی، بیش تر بر سده های چهارم تا ششم تأکید شده است که یکی از نقاط عطف تاریخی تطبیق محسوب می شود. نتایج بدست آمده نشان داد که روش نجارزادگان در عمل نقل و نقد در تفاسیر سنتی ریشه دارد و آثار وی با در نظر گرفتن برخی امتیازات، صورت تکامل یافته و مستقل همان بررسی های تطبیقی ای است که بیش و کم در تاریخ تفسیر انجام می شده است. نقل و تبیین آراء به بیان حداکثری و مستند دیدگاه ها توسعه یافته است، ولی داوری کم و بیش با همان ابزارها و مبانی انجام شده است.Etymology of Comparative Interpretation Method by Najjarzadgan in Interpretive Heritage
Interpretive works called “comparative interpretation” increase remarkably in last decades while research interpretation has not grown equally. One the important issues is the comparison method which needs to be known and recognized. This research studies comparison method specifically in Najjarzadgan works. His method involves three stages of quotation, expression and ideas criticism. Since the mentioned stages form the general criteria of interpretive texts, an etymology could be done on his method. The present research studies fourth and sixth centuries which are known as historical turning point. The results show that Najjarzadgan method goes back to traditional interpretations and his works developed gradually by considering some preferences. Quotation and expression of ideas are developed based on documentaries; but arbitration and decision making are done with the same tools and basics.