بررسی تطبیقی تأویل در تفسیر صافی و تفسیر القرآن الکریم (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
واژه تأویل در تفاسیر عرفانی و اثری نقش پررنگی دارد. در بین تفاسیر اثری، تفسیر فیض کاشانی به دلیل اشتمال آن بر تأویلات ائمه(ع) و به طور محدود تأویلات خود فیض از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در بین تفاسیر عرفانی نیز تفسیر منسوب به ابن عربی مشتمل بر تأویلاتی است که منطبق بر معنا و مفهوم تأویل در حوزه عرفانی است. مقایسه این دو اثر از جنبه مفهومی و و روشی می تواند در روشن شدن مفهوم تأویل در این دو حوزه مؤثر باشد. در دو تفسیر مذکور گاه به دلیل وجود رویکردهای مشترک به مفهوم آیه، تأویلات مذکور در آن ها اشتراک یافته است اما در غالب موارد اختلاف اساسی در گونه تأویلات وجود دارد. این مقاله با بررسی رویکرد ابن عربی و فیض به تأویل به مقایسه تأویلات این دو در تفاسیر خویش می پردازد و به بیان نقاط اشتراک و افتراق آن ها می پردازد.A Comparative Study of Paraphrase in ‘Saafi’ and ‘Quran’ Exegeses
In mystical and traditional exegeses the word paraphrase is of essential importance. Among traditional exegeses, Feyz Kashani’s Exegesis is important for its inclusion of paraphrases offered by the Holy Shia Imams and some of Feyz’s own paraphrases are of special importance. Among mystical exegeses, too, Ibn ‘Arabi’s exegesis includes paraphrases relying on mystical paraphrases. Comparing these two works focusing on concepts and methods can clarify the meaning of this act in both areas. In the mentioned exegeses, sometimes because of methodological similarity in studying the meaning of a Quranic verses or ayahs, the paraphrases are similar. However, in most other cases, there are essential differences between the paraphrases. This article attempts to study Ibn ‘Arabi’s and Feyz’s approach to paraphrasing both in theory and practice; thereby introducing the similarities and differences.
تبلیغات
