الاتجاه الأثری فی المیزان، دراسهًْ خاطفهًْ جامعهًْ (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (دانشگاه آزاد)
آرشیو
چکیده
تفسیر اثری در جهان اسلام، بویژه در مکتب تشیع، پیشینه ای تاریخی دارد، که درخور پژوهش هایی گسترده، وعمیق می باشد.در این میان دو تفسیر اثری شیعی برجسته که نخستین آن البرهان، اثر سیدالبحرانی، ودیگری نورالثقلین، اثر شیخ الحویزی است، برای همه اهل تحقیق آشنا می باشد.هر دو مفسر یاد شده از بزرگان مفسرین قرن یازدهم بشمار می آیند.پس از این دو، مدتی مدید در حدود سه قرن یا بیشتر، این رویکرد متوقف شد، تا اینکه سرانجام در آسمان تفسیر اثری شیعی، سومین ستاره پدیدار شد، وبا ظهور خود، به برهان استوار رهنمون گشت، وبا انوار استدلالی خود، سرآمد جهانیان شد.این تفسیر المیزان نام دارد که بکوشش مفسر بزرگ، علامه سیدمحمد حسین طباطبایی رحمه الله علیه، مدون گردید.نویسنده این مقاله بر آن است این تفسیر بزرگ را که به گفته پیشینیان، همچون خورشید نیمروز است، مورد بررسی قرار دهد.A comprehensive look on an approach in Tafsir Al Mizan
Interpretation or Tafsir has a historical record in Islam. Two Shia Tafsirs among those are of significant importance; one is Al Borhan by Al Bahrani and the other is Nour Al Thaghalein by Sheikh Al Havizi. Both interpreters (Mofassers) were familiar and lived in eleventh century. Their approaches had been stop for about three centuries and then another Shia work appeared; called Tafsir Al Mizan which was written by a great interpreter (Mofasser), Mohammad Hossein Tabatabaei. The present article attempts to study this great writing.
تبلیغات
