تحلیل نشانه شناختی روایت اقلیت دوچندان در هنر لورنا سیمپسون (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تأثیرگذارترین دیدگاه در زمینه فمنیسم سیاه، که جنسیت گرایی و نژادپرستی را هم پیوند می داند، نظریه نقطه اشتراک است. اقلیت دوچندان به شهروندانی گفته می شود که قربانی کاستی های برآمده از نقطه اشتراک اند. آثار تحلیل شده در این مقاله به برشی چهارساله از فعالیت هنری لورنا سیمپسون، یکی از روایت گران مهم هنری اقلیت دوچندان، تعلق دارند. این پژوهش یک موردکاوی نشانه شناختی با رویکرد تحلیلی تفسیری و با هدف توسعه ای است که داده های کیفی آن به شیوه اسنادی داده اندوزی شده اند. نظام/ رمزگان در این نوشتار هنر فمنیستی است و گفتاری که درون این نظام شکل گرفته سبک شخصی سیمپسون. بافت در این مقاله جریان فمنیسم سیاه است و آثار سیمپسون متن هایی آفریده شده درون این بافت. در آثار سیمپسون رمزگان های زبانی و تصویری همنشینی دارند. مهم ترین نشانه در آثار او شخصیت های بی چهره ای اند که نماینده همه زنان رنگین پوست به شمار می روند. سیمپسون حمله به جنسیت و نژاد را همبسته با یکدیگر می داند و گستاخی بخشی از جامعه در تعیین هویت برای دیگران را نمایش می نهد و هم زمان ریشه های نیاکانی شهروندان رنگین پوست را بدان ها یادآوری می کند. سیمپسون تلاش دارد تصویر کلیشه ای برساخته شده از بانوی رنگین پوست درون نظم نمادین بصری جامعه اش را نشانه شکنی و سپس این نشانه را بازتعریف کند و بدان معنا و کارکردی تازه ببخشد.Narrative of Double Minority in the Art of Lorna Simpson, A Semiotic Analysis
Feminist campaigns have been a main force behind major historical and societal changes for women rights. Black Feminism is a school of thought stating that sexism, gender identity, racism and class oppressions are inextricably bound together. The way these concepts relate to each other is called intersectionality, a term coined by Crenshaw. Double minority refers to a person with two devalued identities. Feminist art tends to change the women’s image in art world positively, in hope to lead to equality. This research has attempted to analyzethe symbols and semiotic concepts in artworks and style of Lorna Simpson, a female artist who was born in 1960. The main purpose of this survey is to characterize her personal parole, as a narrator of double minority,in the langue of Feminist art and context of Black Feminism. The selected works of art belong to a four years period of her professional life (1988 - 1991), which coincides with the third wave Feminism. Re-examining photography as a conceptual medium, Simpson’s works remind us of historical ooppressions in the field of gender and race. Textual and visual codes are linked together in her works. Using young African American women as her instant photos’ models, Simpson creates tableaux that utilize repetition and pictorial framing to challenge prejudices and assumptions of gender and race, culturally and historically. Her figures are shown mostly from behind or in fragments, which draws attention to the historical depersonalization and sexualization of coloured women. By combining irritating words with faceless portraits, Simpson calls our attention to the unconscious ways in which people are classified based on physical and cultural attributes. She conveys political messages to destroy the fabricated stereotype of black women and rrestore their identity and position in contemporary society.
تبلیغات
