زمینه های برون همسری در ایران باستان براساس شاهنامه فردوسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ازدواج و همسرگزینی یکی از رویداد های مهم زندگی اجتماعی است که در ادوار و جوامع مختلف به اشکال گوناگون مشاهده شده است. در همین زمینه، پژوهش پیش رو سعی کرده است با نگاهی به شاهنامه فردوسی، منشأ و انگیزه های برون همسری در ایران باستان را بررسی کند. برای دستیابی به این امر، با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، همه ازدواج های مطرح شده در شاهنامه به منزله داده های پژوهش بررسی شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که شهریاران و پهلوانان به عنوان طبقاتی از جامعه ای ایرانی در شاهنامه ، به منظور یافتن همسری همسان، رسیدن به اهداف شخصی یا به دلیل مصلحت های سیاسی اقدام به گزینش همسر در خارج از مرزهای ایران کرده اند. بنابراین، به طور کلی می توان گفت که برون همسری در ایران باستان نه تنها یک الگوی رایج ازدواج بوده، بلکه می توان آن را یک سنت دیرینه دانست که قدمت هزارساله دارد.Exogamy contexts in ancient Iran based on Shahnameh
Marriage and mate selection is one of the most important events in the social life which has been observed in various forms in different eras and societies. To achieve this, using qualitative content analysis, all marriages mentioned in the Shahnameh were analyzed. The results show that the kings and heroes as the class of Iranian society in the Shahnameh, for finding a matching partner, personal gain or for political expedience outside Iran have attempted to select mate. In general, it can be said that in ancient exogamy marriage is not only a common pattern, but it can be a time-honored tradition that goes back a thousand years.
تبلیغات
