آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۵

چکیده

هنر دوره قاجار به لحاظ محتوا و ماده، موضوع، و نحوه اجرا ویژگی های متمایز و منحصر به فردی دارد. وفور نقش مایه های زنانه در محصولات هنری عصر قاجار، از جمله در کاشی نگاره ها، در فضاهای خصوصی و نیمه خصوصی کاخ ها، و خانه های اعیان و اشراف از ویژگی های شاخص آن است. زنان قاجاریِ نقش بسته بر این کاشی نگاره ها در تعامل هویتی با هویت زن فرنگی، چهره نوینی از زن ایرانی را به نمایش گذاشته اند. با این حال، در بررسی نقوش زنان در هنر دوره قاجار، شاهد هم حضوری هویت ایرانی، اسلامی و فرنگی این زنان هستیم که درک آن نیازمند شناخت مفهوم سر اسطوره ها و عملکرد هم زمان اسطوره های چندگانه در فضای معناشناختی فرهنگ و هنر آن دوره است. این مقاله به بررسی ویژگی های هویتی زن در این زمان و کنش ها و خصوصیات شخصیتی او، با مطالعه تحلیلی مجموعه ای بی بدیل از اسناد تصویری، یعنی تک فریم های زنان در کاشی های آراینده خانه های به جا مانده از دوره قاجار در شیراز، پرداخته است. هدف این پژوهش، معرفی و ارائه مستندهای نگارگری شده ای است که نظریه معاصر سراسطوره ها را تبیین می کند

Investigating tiles with Qajar women motifs in houses of Shiraz

The art of Qajar period includes many unique features and themes. One of the most exceptional features of Qajar artworks (painting on tiles) is women motifs depicted at semiprivate and private spaces, at houses of nobilities, and palaces. Qajar women in these paintings interact with foreign women’s identity and they have shown a new face of Iranian women. The archi-myth of Qajar period is included of three different groups of myths: Islamic myths, Iranian myths and distant myths. After all, we can say in the female motifs of Qajar’s artworks, Iranian, Islamic and native identities are present simultaneously. Qajar woman has an independent entity in solitaire frames. This article has investigated the identity of the Qajar woman and her actions and her personal characteristics, by analyzing a set of visual documents- solitaire frame tiles with women motifs- which is left from that era in Shiraz’s houses. 

تبلیغات