بازنمایی رفاقت های مردانه و دوستی های زنانه در ژانر کمدی- رمانتیک سینمای ایران، تحلیل متن یازده فیلم کمدی- رمانتیک ایرانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پرداختن به مناسبات عاشقانه زن و مرد به شکلی خنده آفرین سبب شده که غالب آثار کمدی سینمای ایران، چه قبل و چه بعد از انقلاب، در ژانر کمدی رمانتیک قرار گیرند. قهرمانان مرد و زن این فیلم ها معمولاً پیش از پیوند شان در پایان روایت، از راهنمایی و کمک های دوستانی از جنس خود بهره می گیرند. در چارچوب نظریه ژانر، درک چگونگی رابطه قهرمانان مرد و زن کمدی رمانتیک با دوستانشان و اینکه این بازنمایی حامی و تقویت کننده کدام ارزش ها و باورها برای مخاطبان است، هدف این پژوهش است. بدین منظور، یازده فیلم کمدی رمانتیک ایرانی، که در بازه 1369 تا 1390 در سالن های سینماها نمایش عمومی داشته اند، با بهره گیری از تقابل های دوجزئی، تحلیل متن شده است. نتایج پژوهش گواه آن است که تقابل رفاقت مردانه/ دوستی زنانه در کمدی رمانتیک ایرانی بیانگر درونمایه بیهودگی اتحاد زنان است و این درونمایه، دست اندرکار بازسازی اجتماعی ایدئولوژی مردسالاری است. همسر (1373) تنها روایت این پژوهش است که از این الگوی تقابلی پیروی نمی کند و در آن دوستی های زنانه به رسمیت شناخته می شوند و ستایش می گردند.Representation of Male Camaraderie and Female Friendship in Iranian Romantic Comedy Genre Textual Analysis of 11 Iranian Romantic Comedies
Most of Iranian comedy films, before and after the revolution, can be categorized as romantic comedies. These films depict romantic relationship between men and women as a funny incident and constitute the Iranian romantic comedy genre. Drawing on genre theory, this paper aims at understanding the relationship between the romantic comedy’s heroes and heroines with their friends, and at finding the real values and beliefs that are reinforced through these interactions. To do so, eleven romantic comedy movies are selected. The moves had been screened on Tehran or other cities’ cinemas for at least a week from 1990 to 2011. A textual analysis was performed on the movies to find binary opposition sets. The analysis reveals that male camaraderie/female friendship serves to show there is no power in sisterhood and supports the social regeneration of patriarchic ideology. The perpetuation of patriarchy demands the dissolution of sisterhood and the romantic comedy genre contributes to that dissolution, suggesting that is impossible for women to ever team up. The Spouse (1994) is the only narrative that does not follow this oppositional pattern. To the contrary, it recognizes and appreciates female friendship.
تبلیغات
