گونه شناسی نمایش نامه ی خانه ی عروسک اثر هنریک ایبسن از منظر فمنیستی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نمایش نامه ی خانه ی عروسک اثر هنریک ایبسن (1906-1828) بُرشی از یک زندگی خانوادگیِ خانواده ای خرده بورژوا در قرن نوزدهم است که به زعم خود نویسنده تلاشی است برای نشان دادن یک موقعیت انسانی (ماریسو،1970: 243). این نمایشنامه که نخستین بار در سال 1879 در کپنهاگ منتشر شد و به زعم توریل موی نخستین نمایش نامه ی مدرن ایبسن به شمار می آید بلافاصله مورد توجه بسیاری از منتقدین و متفکرین زمان خودش قرار گرفت (موی، 2006: 225) بسیاری از این منتقدین بلافاصله نمایش نامه را در گونه ی تراژدی قرار دادند. هرچند بعدها کسانی دیگر نظر دیگری درباره ی گونه ی این اثر ارایه کردند و در تراژدی بودن آن تردید کرده اند (اشتاینر، 1380: 27) اما برای نخستین بار در این مقاله است که گونه ی این نمایشنامه کمدی نامیده می شود. این مقاله سعی نموده است تا با بهره بردن از همبسته ای از نظریه ی نقد فمنیستی و نظریه ی دریافت بر این ادعای خویش صحه بگذارد و نشان دهد چگونه کاربرد نظریه ی فمنیستی در خوانش یک متن نمایشی می تواند گونه شناسی رایج در نظریه و نقد ادبی را که ساخته ی نگاه مردانه است دگرگون و گونه شناسی جایگزینی ارایه کند.The Geneology of Henric Insen’s Doll’s House in the Feministic Perspective
In studying Henrik Ibsen's A Doll's House, there has been an analytical tradition according to the first impression of the book that tended to introduce it as a tragedy, which itself represents a common contradiction in the analysis of this play. Such a contradiction stems from the analysis of
Nora's character both as a symbol of freedom and human courage in the realization of modern criteria on the one hand and the sadness attached to her movement towards awareness (knowledge) on the other. However, if we manage to transform our 19th -century outlook and raise Nora from the limits of propagandistic-feministic analysis, and understand her ample desire toward equilibrium, harmony, and existence along with liberty in a broader prospect, we can share her enjoyment from her most beautiful moments of life and may no longer wish to consider her as a tragic heroine victimized for social contracts during a specific historic era, rather we can visualize her as a normal human being challenging to pass through the awkward labyrinth of human mistakes and then celebrate her transition from the tragedy of being to the comedy of becoming.
تبلیغات
