بررسی تطبیقی جنبه های معناشناسی و هستی شناسی زیبایی از دیدگاه ابن سینا و ملاصدرا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
معناشناسی زیبایی شاخصه اولی است که ابن سینا آن را به عنوان الگویی از زیبایی مطرح می کند. از دیدگاه وی زیبایی، غایت فی نفسه نیست و در ارتباط با خداوند است که دارای ارزش می شود، و منشأ همه زیبایی ها واجب تعالی است. همچنین نظم، تناسب و اعتدال شرایط تحقق زیبایی است و موجودی زیباست که کمال شایسته خود را داشته باشد و زیبایی مساوق با وجود و امری عینی و مشکک است. ملاصدرا زیبایی را عین وجود می داند و قائل به اصالت، تشکیک و اشتداد زیبایی است. از نظر وی منشأ همه زیبایی ها خداوند است و هر زیبایی و کمالی پرتوی از زیبایی و کمال خداوند است. بنابراین با وجود اینکه هر دو فیلسوف در مورد زیبایی غالباً نظرات مشابهی دارند اما با توجه به نظام فلسفی آن دو، در بعضی از موارد در بیان مسائل تفاوت هایی دیده می شود.Comparative Study of Aspects of Beauty Semantics and Ontology from Avicenna and Mollasadra Viewpoint
Semantics is the first criterion which Avicenna discussed it as a pattern of beauty. He believed there is no beauty per se and becomes valuable relating Lord who is the Source of beauty. Regularity, proportion and conditions balance is the fulfilment of beauty and is a beautiful creature and own a desirable perfection. Mollasadra knows beauty as the nature itself. The main source and reference of beauty is Lord from his view point and any excellence is derived from His beauty and Excellence; he believes Lord as beauty originality and aggravation. Thus although both philosophers have mostly similar viewpoints about beauty, some differences and could be found out in expressing some issues in accordance with their philosophical system.
تبلیغات
