بررسی مقایسه ای آرایه حس آمیزی در شعر احمد بخیت و نادر نادرپور (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
شماره صفحات:
۱۱۹ - ۱۳۱
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
حس آمیزی یک تکنیک بلاغی و هنری است که با بسط و غنی سازی تصویر شعری از راه انتقال حواس پنج گانه از حسی به حس دیگر دامنه خیال پردازی شاعر را گسترش می دهد و منجر به آفرینش تصاویری بدیع متفاوت و تأثیرگذار می شود. حس آمیزی به عنوان آرایه ای ادبی، تکینیکی است از چندین صنعت، که هم از شاخه های علم بیان و هم از تقسیم بندی های علم بدیع محسوب می گردد. تلفیق حواس در خلق تصاویر منحصربه فرد ادبی و انتقال بی نظیر جو شعر در هنگام خوانش نقش بسزایی دارد. این آرایه به سبب بالا بردن سطح لذت ادبی از راه جلب توجه مخاطب و انتقال دقیق حس درونی به او و درگیر کردنش با تجربه روحی شاعر، در ادبیات فارسی و عربی به ویژه نزد شاعران معاصر از اهمیت خاصی برخوردار است. این پژوهش با توجه به حجم بالای استخدام این آرایه در شعر معاصر عربی و فارسی با روش توصیفی- تحلیلی و با آوردن نمونه های شعری مقایسه، به بررسی و تحلیل این پدیده و میزان بکارگیری آن در شعر احمد بخیت شاعر مصری و نادر نادرپور می پردازد. ملاحظه می شود که هر دو شاعر برای گسترش خیال خواننده و افزایش التذاذ ادبی ایشان و بدیع نمودن تصاویر شعری و انتقال موفق حس درونی و روح شعر به خواننده از تکنیک حس آمیزی استفاده کرده اند. طبق تحلیل نمونه های شعری می توان گفت که بکارگیری این آرایه در شعر دو شاعر، تصویرآفرینی ناب، انتقال معنی و تأثیر بر مخاطب را نیرو بخشیده و زیبایی شعرشان را دوچندان نموده است.A Comparative Study of Anesthesia in Ahmad Bakhit and Nader Naderpour’s Poetries
Anesthesia is a rhetorical and artistic technique which develops and enriches the poetic images through transferring senses by switching from one sense to another and leads to creating innovative and affective images. Anesthesia is a technique of literary devices and is considered both as a subdivision of figure of speech and rhetoric. Mixing senses in creating unique literary images and transferring the poetic atmosphere play a significant role in reciting a poem. Due to increasing the literary pleasure through absorbing the audience, accurate transferring of internal feelings and involving the audience with the poet’s spiritual experience, this literary device is of high importance in Persian and Arabic literature, especially among contemporary poets. Because of the high frequency of anesthesia usage in Arabic and Persian poetry, the present study tries to analyze descriptively and analytically this literary device in just Ahmad Bakhit, an Egyptian poet, and Nader Naderpour’s poetry. It is observable that both poets employed anesthesia to expand the audience’s imagination, increase literary pleasure, to innovate poetic images, and successfully transfer the inner feelings and the poetic spirit. Based on the analysis of the samples, it can be said that anesthesia has intensified the pure image- making, meaning transfer, affecting the audience, and poetic beautification.
تبلیغات
