آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۹

چکیده

اصالت بشر یا وجود مسأله ای فلسفی است که در طول تاریخ زندگی انسان همواره دغدغه فلاسفه و متفکران غرب و شرق بوده است. اگزیستانسیالیست های غربی به خصوص سارتر بر ماهیت فرامادی و فرامعنوی انسان تأکید داشته وجود را بر ماهیت مقدم می دارند؛ حال آنکه ماهیت وجودی انسان در عرفان اسلامی به خصوص اندیشه و آثار مولوی به ویژه در «غزلیات شمس» دارای دو بعد مادی و معنوی است که ماهیت یا چیستی اش بر وجودش تقدم دارد. یافته های تحقیق که به روش اسنادی و بررسی توصیفی به دست آمده، بر آن است که تفاوت در تعریف ماهیت انسان نزد سارتر و مولانا موجب شده تا اصالت وجود نزد ایشان متمایز باشد. سارتر با رد الهیات، ماهیت وجودی انسان را نهایتاً اخلاقی می داند که با مرگ پایان می پذیرد. در مقابل مولوی برای وجود انسان دو ماهیت روحانی و مادی می شناسد که با خودآگاهی می تواند با گذر از جهان مادی و رسیدن به دنیای معنوی، به ازلیت و ابدیت دست یابد.

Comparative Analysis of Human Origin from Molana and Jean-Paul Sartre's View Point

Human origin or existence is a philosophical issue which has always been philosophers and scholars' concern in east and west. Western existentialist specially Sartre emphasized psychic nature of human and priors existence to nature; while the human's existence in Islamic mysticism – specially from Molana's view point – is of two aspects: worldly and unworldly in a way that his nature priors his existence. The findings – which obtained in documental and descriptive method – try to explain the human's nature by from Molana and Jean-Paul Sartre. Sartre believes that human nature would end by death while Molana knows two natures for human: spiritual and mortal which he can reach the immortality by passing the world.

تبلیغات