داستان رستم و سهراب در بررسی تطبیقی با تراژدی ارسطویی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ادبیات نمایشی در کنار ادبیات روایی و حماسی، از شاخه های اصلی ادبیات محسوب می شود که از زمان ارسطو تا قرن هجدهم میلادی به دو ژانر اصلی تراژدی و کمدی تقسیم شد. داستان رستم و سهراب است که نمونه ای از داستان های حماسی و پهلوانی ایران است، شاخصه های تئاتری ارسطویی را در خود جای داده است. این داستان بر پی رنگی استوار است که شالوده آن نمایش اراده شخصیت اصلی برای یافتن پدر در مناقشه ای دراماتیک است. هدف فردوسی تزکیه احساس است که با برانگیختن حس همدردی در مخاطب، ایجاد می شود. این مقاله با استناد به مبانی تئاتر ارسطویی برگرفته از کتاب «بوطیقا»، به بررسی عناصر نمایشی در داستان رستم و سهراب می پردازد تا دیدگاه ارسطو در مورد ادبیات نمایشی مشخص گردد، آنگاه خواننده برداشتی جامع راجع به خصوصیات این نوع تئاتر و تأثیر آن در داستان مذکور پیدا کند.متن
The Tragedy of Rostam and Sohrab in Comparison with Aristotle Tragedy
Dramatic literature beside the narrative literature and Epic literature are known as the main branches of literature which have been divided into two genres: comedy and tragedy. The tragedy of Rostam and Sohrab as symbol of epic Iranian stories owns Aristotelian theatric criterion. The mentioned tragedy is based on a theme which shows the will to find the father in a dramatic struggle. The present paper citing the Aristotelian theatric principles derived from Poetics studies and surveys dramatic factors in the tragedy of Rostam and Sohrab in order to clarify Aristotle’s viewpoint on dramatic literature. Thus the reader – of the paper – may obtain comprehensive understanding of this tragedy.
تبلیغات
