آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۹

چکیده

اندیشمندان علوم انسانی سنگ بنای تفکرات خویش را بر تعریف انسان گذاشته و آثار خود را بر بنیان این شناسایی بنا کرده اند. چگونگی نگرش آن ها به انسان مسیر اندیشه شان را تعیین می کند. ابتدا باور بر این بود که ناخودآگاه «من» دیگری است که در وجود هر انسانی قرار دارد. در قرن هفدهم لایبنیز ( Leixniz ) در اعتراض به دکارت ( Descates ) عملکرد ناخودآگاه را در برابر ضمیر خودآگاه قرار داد. او اظهار داشت که هر آنچه در زیر نگاه از توجه ضمیر خودآگاه دور می ماند به ضمیر ناخودآگاه انتقال می یابد. این نظریه به عنوان مسأله اساسی، محور مباحث فیلسوفان مکتب رمانتیک قرار گرفت. شیلینگ ( Schiling ) نخستین فیلسوف رمانتیکی است که ناخودآگاه را به مبحث «اراده کورکورانه» پیوند زد. در این مقاله سعی شده است ضمن پرداختن به تعریف و بررسی خودآگاه و ناخودآگاه به صورت اجمالی و فشرده به مقایسه دیدگاه های کزازی و یونگ پرداخته شود.  

A comparative study on Common views of Kazzazi and Jung (conscious and unconscious)

 Human resource scholars have based their thoughts on human definition. Their attitude determines their thinking way. Initially the belief was that the unconscious is another “me” which resides in everyone’s soul. In the seventeenth century Leixniz contrasts the conscious versus unconscious. He claims that whatever remains far apart from unconscious would transfer to conscious. This theory was the main subject of Romanticism school philosophers. Schiling – the first Romanticism philosopher – links the unconscious to “blind will”. The present article tries to define and study the conscious and unconscious briefly and compares Kazzazi and Jung’s point of views.

تبلیغات