آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۹

چکیده

مفهوم "زمان" بدون درنظرگرفتن معنای فلسفی آن به شکلی که هایدگر ، سارتر ، شوپنهاور ، ویتگنشتاین و عده ای دیگر به آن نگریسته اند، شاید زیاد پرمایه و معنی دار نباشد اما معنای زمان بدون قراردادن در چارچوب فلسفی، می تواند به تنهایی نیز معنای عمیق و دل انگیزی داشته باشد. آیا امکان وجود زندگی بدون آنچه که ما را محدوده زمانی می نامیم وجود دارد؟ آیا اگر چارچوب های زمانی حال آینده و گذشته را کنار بگذاریم و یا اگر این ها را در ادبیات به هم بیامیزیم، به مرزها و مفاهیم جدیدی در نقد ادبیات و پی بردن به مشکل انسانی در تلاش برای فرار از مفهوم زمان خواهیم رسید؟ این مقاله در تلاش است که نظرات چند تن از نمایشنامه نویسان، شاعران و رمان نویسان مختلف غربی و ایرانی را در مورد اهمیت زمان بدون در نظر گرفتن مفهوم فلسفی (تسلسل در بحث) بررسی کند.

Comparative Study of the Philosophical Concept of Time in Literature

May be it is not so meaningful disregarding philosophical meanings and concepts of time as Heidegger, Sartre, Schopenhauer and some others considered, but its concepts can meaningful and attractive without its philosophical frame. Is it possible to live without considering what is called limitation of Time? If we put aside the time frames (past, present and future) or we combine then in literature, can we achieve new areas and concepts in literary criticism and new understanding in Man’s attempt to get rid of the concept of the time? This article tries to study the several different Iranian and western playwrights, poets’ and novelists’ ideas about the time without considering its philosophical ground.

تبلیغات