حقیقتجویی عارفانه سهراب سپهری با رویکردی تطبیقی به عرفان اسلامی و بودایی
آرشیو
چکیده
یکی از مهم ترین جلوه های عرفان در میان ادیان و مکاتب مختلف معرفتی، «حقیقت جویی» عارفانه سالکاان طریقت و ناتوانی انسان جست وجوگر از درک ذات آفریدگار دو عالم است؛ موضوعی که از دیرباز در تاریخ عرفان و فلسفه، به ویژه در مقوله ی معرفت سنجی (اپیستومولوژی) و هستی شناسی (اُنتولوژی) جایگاهی مهم و بحث انگیز داشته و ذهن و زبان بسیاری از اهل تحقیق و معرفت را به خود مشغول داشته است. بر همین اساس، برآنیم این موضوع (حقیقت جویی عارفانه) را با نگاهی تطبیقی به عرفان اسلامی و بودایی، باتوجه به برخی سروده های عرفانی سهراب سپهری، بحث و بررسی کنیمSohrab Sepehri’s Mystical Truth Seeking Through a Comparative Approach to Islamic and Buddhist Mysticism
One of the most important manifestations of mysticism among religions and learning schools is the mystical truth seeking of the devotees and failure in understanding the essence of the creator of both worlds; it is the subject which has had a great and controversial status in epistemology and ontology since ancient times and has kept busy the mind of many researchers. Thus the subject of mystical truth seeking is being studied by the present article through a comparative review of Islamic and Buddhist mysticism while taking into consideration some of the poetry of SohrabSepehri.