آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۲

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی و شناسایی نقش متغیرهای ارتباطی در پیش بینی طلاق عاطفی در شهر همدان انجام گرفته است. روش پژوهش از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش، همه ی زنان متأهل ساکن شهر همدان بودند که از این میان تعداد 200 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و پرسشنامه پژوهشی را تکمیل نمودند. برای اندازه گیری طلاق عاطفی از پرسشنامه پژوهشگر ساخته ای که در قالب طیف لیکرت و در یک مقیاس 6 درجه ای ساخته شد استفاده شد و برای اندازه گیری متغیرهای ارتباطی (توانایی ارتباط، توانایی حل تعارض و مسؤولیت پذیری) از پرسشنامه های موجود بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که توانایی ارتباط، توانایی حل تعارض و مسؤولیت پذیری 48 درصد تغییرات طلاق عاطفی را پیش بینی می کنند. بدین معنا که هر چه توانایی ارتباط و توانایی حل تعارض پایین تر و هر چه مسؤولیت پذیری کمتر باشد احتمال طلاق عاطفی نیز بیشتر است. از این رو، داشتن مهارت های ارتباطی سه گانه مورد بررسی می تواند به کاهش میزان طلاق عاطفی کمک کند.  

Determining the Role of Communication Variables in Predicting Emotional Divorce

This study aimed to analyze and identify the role of communication variables in predicting emotional divorce in Hamedan city. The survey method was used in this research. Total population of the research involves all Hamedan married females from which 200 sample were selected randomly and filled the questionnaires up. To conduct this study, a researcher-made questionnaire was used to measure emotional divorce and to evaluate the communication variables (communication ability, conflict resolution ability, and responsibility) some existing questionnaires were used. The findings show that 0.48 percent of emotional divorce can be anticipated by communication ability, conflict resolution ability, and responsibility. It means that by decreasing the communication ability, conflict resolution ability, and responsibility, the range of emotional divorce increases. So, being capable in communication abilities could be effective in reducing emotional divorce.

تبلیغات