آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۲

چکیده

ترس از قربانی شدن در فضاهای عمومی شهری به طور عام و برای اقلیت های جنسی، مذهبی و قومی به طور خاص موجب تحدید فضاهای عمومی شهری می شود. در این حالت فضای شهری، شکلی تقلیل یافته و تحدیدیافته به خود می گیرد که تنها برای استفاده برخی از افراد و گروه ها آن هم با رعایت شرایط و نکات ایمنی قابل استفاده می شود. این تعریف تقلیل گرا از فضای عمومی شهری موجب عدم استفاده و مشارکت فعالانه عموم به ویژه زنان، کودکان، افراد سالخورده و اقلیت های قومی و مذهبی می شود و همین موجب انسداد در فرایند مدنی شدن و قبض فضای عمومی در بلندمدت می گردد.     یافته های مقاله حاضر که با استفاده از روش پیمایش در شهر تهران به اجرا در آمده نشان می دهد که برخی از فضاهای عمومی شهر به دلیل نداشتن امنیت (فراغت از ترس) کافی سبب تهدید جانی، مالی، روانی و فکری شهروندان شده و از این رو مانع حضور گسترده و فعالانه آنها در فضاهای عمومی شهر می شود و نهایتاً همین امر موجب تحدید و قبض حوزه عمومی شهری شده است.

Fear of Crime and Contraction of Public Space

Public spaces are expected to provide the setting for many people activities. However, expressing fear on being victimized by people, in general and by gender, religious and ethnic minorities, in particular, had impact on their presence – incorporating both in quality and quantity – in public spaces. Clearly, emerging fear of crime in urban spaces would reduce public involvement and make it allowable under limited and specific circumstances. Active involvement of women, children and elderly as well as ethnic and religious minorities are impressed by this reductionism in defining urban spaces and leads to further civilization and contraction of public spaces in a long time. The major finding of this field study in Tehran presented that some of the unsafe urban spaces which invokes physical, mental, physiological and financial threats for citizens prevented their widespread and active presence in urban spaces and in better words, contraction of urban public sphere.

تبلیغات