اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر شناخت اجتماعی نوجوانان دارای اختلال انفجاری متناوب (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: اختلال انفجاری متناوب، در بافت اجتماعی و در پاسخ به محرک های اجتماعی ظاهر می شود. احتمالا، پردازش محرک های اجتماعی و پاسخ به آنها در بافت های اجتماعی مختلف، در این اختلال نقشی مهمی داشته و بر بروز نشانه های آن تاثیرگذار باشد. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر شناخت اجتماعی در نوجوانان دارای اختلال انفجاری متناوب است. روش: پژوهش حاضر، ازنوع آزمایش میدانی با طرح پیش آزمون – پس آزمون است. تعداد 38 نفر دانش آموز دارای اختلال انفجاری متناوب با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. دو گروه در ابتدا و انتهای پژوهش، به پرسشنامه غربالگری اختلال انفجاری متناوب و داستان های اجتماعی پاسخ دادند. گروه آزمایش طی 10 جلسه، هر هفته یک جلسه، تحت مداخله درمان رفتارشناختی قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل آنکووا نشان داد درمان رفتارشناختی بر بهبود شناخت اجتماعی و کاهش نشانه های اختلال انفجاری متناوب اثربخش بوده است. درمان رفتارشناختی بر بهبود مراحل رمزگردانی سرنخ ها، بازنمایی و تفسیر اطلاعات، و گزینش پاسخ اثربخش بوده است. اما بر مراحل روشن کردن اهداف و جستجوی پاسخ های ممکن، تاثیری دیده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد با استفاده از تدابیر درمان شناختی-رفتاری و تعمیم آن به بافت های اجتماعی مختلف، بتوان شناخت اجتماعی افراد دارای اختلال انفجاری متناوب را بهبود بخشید که به عنوان ظرفیتی مهاری، برای جلوگیری از بروز نشانه های این اختلال در بافت های اجتماعی عمل کند.The effects of cognitive-behavioral therapy on social cognition of adolescents with intermittent explosive disorder
Introduction: Intermittent explosive disorder appears in the social context and in response to social stimuli. Probably, processing social stimuli and responding to them in different social contexts, has an important role in this disorder and Affects its symptoms. Therefore, the purpose of this study is to investigate the effectiveness of Cognitive-Behavioral Therapy on social cognition in adolescents with intermittent explosive disorder. Method: The present study is a field experiment with pretest-posttest design. The number of 38 students with intermittent explosive disorder were selected through Targeted sampling and They were randomly assigned to experimental and control groups. The two groups at the beginning and the end of the study responded to the questionnaire for screening of intermittent explosive disorder and social stories. During the ten sessions, the experiment group came under the intervention of behavioral cognitive therapy every week. Findings: the results of ANCOVA analysis showed that behavioral cognitive therapy was effective on improving social cognition and reducing the symptoms of intermittent explosive disorder. Behavioral cognitive therapy has been effective on improving the steps of encoding signs, representing and interpreting information, and choosing response. But there was no effect on the steps involved in clarifying the objectives and in finding possible answers. Result: It seems that by using Cognitive-Behavioral Therapy and generalizing them to various social tissues, it is possible to improve the social cognition of people with Intermittent explosive disorder that act as an inhibitory capacity to prevent the symptoms of this disorder in social tissues.
تبلیغات
